A Tale Of Apes 2 - Subtle

He breaks the blackened window again

You’re peering through the barred and blackened end of a once and former window

There’s two gorillas in a hardly furnished basement

Rushing a hit for the phone number folks.

One’s on the horn with the famous,

begging for hooks the other’s

The other’s

Copying more self from a blank, with a buckknife onto an empty bureau’s back

beside them sits a rather cool sculpture of a hard bucket of blood.

Above that hangs a black and white photo of Einstein growing frustrated over a

sink full of dirty dishes.

The floor is littered with neatly traced hands,

shown in soft focus through the beautiful sludge of a couple hundred broke

open eggs.

A gorgeous spreading pile of tired little suns.

To the far left of the cell, rest the shells by a door, cleanly cut,

neatly stowed, side by side.

Each end set completely in its opposite half,

in its particular pit, in its original crate.

Note: none of these three good-life dioramas are ever touching in apartment bay

And from the looks of this place, it seems as though they’d had a visitor.

The ghost of landlords present and records past no doubt.

He told them that

because they were young, escape would eat them alive, but that they would be

able to sing, until they were no longer able to sing.

That is of course on one

condition: That they should still threaten for success at its secret and they

somehow knew whatever exactly all that had meant.

Then with a rip of a check at

the neck he crept back through the mouth of the phone and was gone

Hij breekt opnieuw het zwartgeblakerde raam

Je tuurt door het getraliede en zwartgeblakerde uiteinde van een eens en voormalig raam

Er zijn twee gorilla's in een nauwelijks gemeubileerde kelder

Haastig een hit voor de telefoonnummers mensen.

De ene is op de hoorn met de beroemde,

bedelen om haken van de ander

De anderen

Meer zelf kopiëren van een blanco, met een mes op de rug van een leeg bureau

naast hen staat een nogal koel beeld van een harde emmer bloed.

Daarboven hangt een zwart-witfoto van Einstein die gefrustreerd raakt over een...

gootsteen vol met vuile vaat.

De vloer is bezaaid met netjes getraceerde handen,

weergegeven in zachte focus door het prachtige slib van een paar honderd brak

eieren openen.

Een prachtige zich verspreidende stapel vermoeide kleine zonnen.

Helemaal links van de cel, laat de schelpen rusten bij een deur, netjes gesneden,

netjes opgeborgen, naast elkaar.

Elk uiteinde is volledig in de andere helft geplaatst,

in zijn specifieke put, in zijn originele krat.

Opmerking: geen van deze drie goedlevende diorama's raakt elkaar ooit in de erker van het appartement

En zo te zien, lijkt het alsof ze bezoek hebben gehad.

De geest van verhuurders aanwezig en registreert zonder twijfel.

Hij vertelde hen dat

omdat ze jong waren, zou ontsnapping ze levend opeten, maar dat zouden ze zijn...

konden zingen, totdat ze niet meer konden zingen.

Dat is natuurlijk op één

voorwaarde: dat ze nog steeds geheim moeten dreigen voor succes en dat ze

wist op de een of andere manier precies wat dat allemaal had betekend.

Dan met een rip van een cheque op

de nek kroop hij terug door de mond van de telefoon en was weg