Call To Dive - Subtle

The lids on Streetlights peel back to reveal row upon row of bulging black bird

eye

All gorged out toward you like exotic zoo snakes heaped up

on fiberglass rocks, fat with farmed rats coaxed down their throat

below them in their brights,

tilt finished arrows beached up on thin tin signs.

and where its corrugated stem injects into cement

there is a deep fried breastbone,

popping hard half ate on a rich red curb

All at once

The next morning everything begins again

Over a walk past a few balloons tied to a lovesick car-salesman's wrist.

You press on

A soft bicycle wheel chained up

behind a savage looking pair of women’s dress shoes,

abandoned to the left of a tire tread pressed dead pigeon

lain askew in more rich rose colored gutter

There there

Temperature taking your skin

Tinged city wind catching air on your pleasantly imperfect and c-section shaped

skull

For once forget your headed to the mailbox

to drop more finished bills down to its gut

Even though for all you know that’s about as far as those things ever go

As sad as it is so, (x2)

Kids today will never wear the perfect cape of clean air

Nor one true brand new brazier of sheer luck

or does someone out there, does someone out there still expect that

the way a moth gives freely of itself unto the bulb

they will not learn their lesson from a teachers copy

of a blackened lung, hung in the classroom, on the coat rack

Or left dripping in the closet during math minutes passing

nor from a nice new globe made of gold, cast in the shape of a half eaten apple

Not until

The sun is on a stick

The moon hung on a hook

Desperate times call for step by step schematics of the human dive (x6)

Fool.

Not

Gum up bubble flavored up sitting on a more popular mechanics of a fifty foot

flesh.

Not

Watch a thieving wallet going over the counter of botox.

With your arms a great

cops.

Not

Not god.

Not done.

So booking the atomic clock.

Not sea loud to clear.

Over a dozen boxed cars.

Keys to the city

You’re rap rock.

Not blood.

Not gold bonded.

Not

You serious precarious, but with no snots

And a sunset interjects

Donating the kind of red you’d only see in stores

Affording yourself a bit more polarity, some singular mood polarity

And if you could, you’d have a close friend

drive you off into the sinking pinks

De deksels op straatlantaarns pellen terug om rij na rij uitpuilende zwarte vogels te onthullen

oog

Allemaal naar je toe gepropt als exotische dierentuinslangen opgestapeld

op glasvezelrotsen, dik met gekweekte ratten in hun keel gelokt

onder hen in hun licht,

kantel afgewerkte pijlen strandden op dunne tinnen borden.

en waar zijn gegolfde steel in het cement injecteert

er is een gefrituurd borstbeen,

hard knallen, half opgegeten op een rijke rode stoeprand

Alles in een keer

De volgende ochtend begint alles opnieuw

Tijdens een wandeling langs een paar ballonnen vastgebonden aan de pols van een verliefde autoverkoper.

Je drukt op

Een zacht fietswiel vastgeketend

achter een woest uitziend paar geklede damesschoenen,

achtergelaten aan de linkerkant van een bandenprofiel ingedrukt dode duif

scheef gelegen in een rijkere roze goot

Daar daar

Temperatuur meten van je huid

Getinte stadswind blaast lucht op je aangenaam onvolmaakte en c-sectievormige

schedel

Vergeet voor een keer dat je naar de mailbox gaat

om meer afgewerkte rekeningen in zijn maag te laten vallen

Ook al is dat voor zover je weet ongeveer zo ver als die dingen ooit gaan

Hoe triest het ook is, (x2)

Kinderen van tegenwoordig zullen nooit de perfecte cape van schone lucht dragen

Noch een echte gloednieuwe vuurpot van puur geluk

of heeft iemand daarbuiten, verwacht iemand dat nog steeds?

de manier waarop een mot zichzelf vrijelijk aan de bol geeft

ze zullen hun les niet leren van een docentenexemplaar

van een zwartgeblakerde long, opgehangen in de klas, aan de kapstok

Of druipend achtergelaten in de kast tijdens het verstrijken van de rekenminuten

noch van een mooie nieuwe wereldbol gemaakt van goud, gegoten in de vorm van een half opgegeten appel

Niet tot

De zon staat op een stokje

De maan hing aan een haak

Wanhopige tijden vragen om stapsgewijze schema's van de menselijke duik (x6)

Gek.

Niet

Gum up bubble gearomatiseerd zittend op een meer populaire mechanica van een vijftig voet

vlees.

Niet

Kijk hoe een stelende portemonnee over de toonbank van botox gaat.

Met je armen een geweldige

politie.

Niet

Godzijdank niet.

Niet klaar.

Dus de atoomklok boeken.

Niet zee luid om te wissen.

Meer dan een dozijn gesloten auto's.

Sleutels tot de stad

Je bent raprock.

Geen bloed.

Niet goud gebonden.

Niet

Jij serieus precair, maar zonder snots

En een zonsondergang interjecteert

Het soort rood doneren dat je alleen in winkels ziet

Jezelf wat meer polariteit veroorloven, een of andere unieke stemmingspolariteit

En als je kon, zou je een goede vriend hebben

drijf je weg in de zinkende roze