I Heart L.A. - Subtle

i’ve got what letters one would need to spell winter

safe in the belly of a white paperpinch

i hurried folding

this is exactly the sort of mood that

i cannot watch movies in

boys nerves all yelling «arm» into the blood brain barrier

ganging up on now inside the big bone holding up my face…

my father was born in the 40's

they had just finished erecting the oakland apartment

i now live in…

since then…

two single mothers and a man who cut his face have lived there.

day after day…

this is the day after desperate

my room has filled with

day and night

and night and day

since then…

my father has called twice and left a message

the electricity is on…

these are the least of my worries

the moles on my penis remind me of skulls

and all the doctors who would quickly

cut them off and eat them

as they take down art in hotel hallways

probably to the tune of plain old heart failure on a rollaway

they hurt in the dull

at the hinge to both eyes

the no place of an ache

where you push and pull when trying to fall asleep

soon things kick in severly at the nape

of my patience

as the worm inside my spine contracts

i see me pouring cum out of

the corner of a dug up shoebox

across the hope lump of an old pet

onto a large bundle of grain

i think what’s wrong with the world

has to do with those who fell in love with new york

or los angeles or paris and jerusalem

and me of course

flagged in modern sneakers

and perfume of my morgue mouth meat adore…

if i could only travel back in time and kick my mother in the face after

a permanent

this would nothing

and feel better or worse

in the necessary softening of all my bones

there is more to life than manicured vaginas and a saline solution

the no place of an ache dangles

body all around it.

i’ve got no new spelling of the word winter

for the me on the other end of this airplane.

ik heb de letters die je nodig hebt om winter te spellen

veilig in de buik van een witte paperpinch

ik haastte me om te vouwen

dit is precies het soort stemming dat

ik kan geen films kijken in

jongens zenuwen schreeuwen allemaal "arm" in de bloed-hersenbarrière

nu samensmeltend in het grote bot dat mijn gezicht omhoog houdt ...

mijn vader is geboren in de jaren 40

ze waren net klaar met het bouwen van het Oakland-appartement

ik woon nu in...

Vanaf dat moment…

twee alleenstaande moeders en een man die zijn gezicht sneed, hebben daar gewoond.

dag na dag…

dit is de dag na wanhopig

mijn kamer is gevuld met

dag en nacht

en dag en nacht

Vanaf dat moment…

mijn vader heeft twee keer gebeld en een bericht achtergelaten

de elektriciteit staat aan...

dit zijn de minste van mijn zorgen

de moedervlekken op mijn penis doen me denken aan schedels

en alle dokters die snel zouden

snij ze af en eet ze op

terwijl ze kunst neerhalen in hotelgangen

waarschijnlijk op de melodie van gewoon oud hartfalen op een verrijdbaar

ze doen pijn in de saaiheid

bij het scharnier van beide ogen

de geen plaats van pijn

waar je duwt en trekt wanneer je probeert in slaap te vallen

al snel beginnen de dingen ernstig in de nek

van mijn geduld

als de worm in mijn ruggengraatcontracten

ik zie me klaarkomen uit

de hoek van een opgegraven schoenendoos

over de hoopklomp van een oud huisdier

op een grote bundel graan

ik denk wat is er mis met de wereld

heeft te maken met degenen die verliefd werden op new york

of los angeles of parijs en jeruzalem

en ik natuurlijk

gemarkeerd in moderne sneakers

en parfum van mijn lijkenhuis waar mondvlees dol op is...

kon ik maar terug in de tijd reizen en daarna mijn moeder in het gezicht schoppen

een permanent

dit zou niets zijn

en je beter of slechter voelen

in de nodige verzachting van al mijn botten

er is meer in het leven dan gemanicuurde vagina's en een zoutoplossing

de geen plaats van een pijn bungelt

lichaam er omheen.

ik heb geen nieuwe spelling van het woord winter

voor de ik aan de andere kant van dit vliegtuig.