Eyewash - Subtle

My bathroom remains the only place I’m ever naked

Smashing soap into my hands each morning

The shower throat all belching there behind me, bloated with my shedded skin.

Good riddance

One son restroom away, my blinds clench up on the California sun

Setting fire to the dust and possibly day pull on my apartment and I

A genuine fear as to where all this sleeping leads has got you thinking thin

about what you would and wouldn’t do to survive

You would not dig for a fresh wet wishbone in a still kicking chicken chest

You would not dissolve small slices of unraveled arm under your tongue

You’d maybe kill the power to your hand, but that’s about it

Really, you know

The razor for your face cannot cut kids from your male animal abdomen

You were not born the moment your stomach was finished

Your one wing plucked eyes half filled

And wild yolk like so sliced into a since

So I ask you

Have you ever really had a hand fall off?

Or found your mailman in your home

Eating one of your new poems, holding a knife to your bills

Half swallow the scream, you can’t cut

And still keep all the juice in that half opened up arm

By tightening the ropes of your digital watch

You will grow no ghost to leave this angst to

And this no ghost will wear no locket for the safe keeping of your fear

To dangle like a heart

So it may always and forever hear the gulping throats

Of all your slopping drops of blood

Like this was something beautiful

When compared to your red skeleton

Like you say

You’ve asked nicely for your arm back

Except…

And everytime the sun leaves you alone on a far curve of the planet

You think you can feel the whole slung six pounds of cartoon heart

And all its iron tugging drugs towards it

Mijn badkamer blijft de enige plek waar ik ooit naakt ben

Elke ochtend zeep in mijn handen slaan

De douchekeel boerde daar allemaal achter me, opgeblazen door mijn afgeworpen huid.

Opgeruimd staat netjes

Een zoon toilet weg, mijn jaloezieën sluiten op de Californische zon

Het stof in brand steken en mogelijk de dag trekken op mijn appartement en ik

Een oprechte angst waar al dit slapen toe leidt, heeft je aan het denken gezet

over wat u wel en niet zou doen om te overleven

Je zou niet graven naar een verse, natte wishbone in een nog steeds schoppende kippenkist

Je zou geen kleine plakjes ontrafelde arm onder je tong oplossen

Je zou misschien de kracht van je hand doden, maar dat is het zo'n beetje

Echt, weet je

Het scheermes voor je gezicht kan kinderen niet van je mannelijke dierenbuik snijden

Je werd niet geboren op het moment dat je maag op was

Je met één vleugel geplukte ogen half gevuld

En wilde dooier, zo in stukjes gesneden sinds

Dus ik vraag je

Is er ooit echt een hand afgevallen?

Of heb je postbode bij je thuis gevonden

Een van je nieuwe gedichten eten, een mes tegen je rekeningen houden

Halve slik de schreeuw, je kunt niet snijden

En houd nog steeds al het sap in die half geopende arm

Door de touwen van je digitale horloge strakker te maken

Je zult geen geest laten groeien om deze angst aan over te laten

En deze geest zal geen medaillon dragen om je angst veilig te bewaren

Om te bungelen als een hart

Dus het kan altijd en voor altijd de slurpende kelen horen

Van al je druppelende bloeddruppels

Alsof dit iets moois was

In vergelijking met je rode skelet

Zoals je zegt

Je hebt vriendelijk om je arm terug gevraagd

Behalve…

En elke keer dat de zon je alleen laat op een verre bocht van de planeet

Je denkt dat je de hele zes pond cartoonhart kunt voelen hangen?

En al zijn ijzer trekt drugs naar zich toe