Synchronicity II - Sting

Another suburban family morning

Grandmother screaming at the wall

We have to shout above the din of our Rice Crispies

We can’t hear anything at all

Mother chants her litany of boredom and frustration

But we know all her suicides are fake

Daddy only stares into the distance

There’s only so.

much heartache he can take

Many miles away

Something crawls from the slime

At the bottom of a dark Scottish lake

Another industrial ugly morning

The factory belches filth into the sky

He walks unhindered through the picket lines today

He doesn’t think to wonder why

The secretaries pout and preen like

cheap tarts in a red light street

But all he ever thinks to do is watch

And every single meeting with his so-called superior

Is a humiliating kick in the crotch

Many miles away

Something crawls to the surface

Of a dark Scottish loch

Another working day has ended

Only the rush hour hell to face

Packed like lemmings into shiny metal boxes

Contestants in a suicidal race

Daddy grips the wheel and stares alone into the distance

He knows that something somewhere has to break

He sees the family home now looming in his headlights

The pain upstairs that makes his eyeballs ache

Many miles away

There’s a shadow on the door

Of a cottage on the shore

Of a dark Scottish lake

Many miles away, many miles away

Weer een familieochtend in de buitenwijken

Oma schreeuwt tegen de muur

We moeten schreeuwen boven het lawaai van onze Rice Crispies

We horen helemaal niets

Moeder zingt haar litanie van verveling en frustratie

Maar we weten dat al haar zelfmoorden nep zijn

Papa staart alleen in de verte

Er is alleen zo.

veel verdriet kan hij aan

Vele mijlen ver weg

Er kruipt iets uit het slijm

Op de bodem van een donker Schots meer

Weer een industriële lelijke ochtend

De fabriek blaast vuil de lucht in

Hij loopt vandaag ongehinderd door de piketlijnen

Hij denkt er niet aan zich af te vragen waarom

De secretaresses pruilen en gladstrijken als

goedkope taarten in een rosse buurt

Maar het enige wat hij ooit denkt te doen, is kijken

En elke ontmoeting met zijn zogenaamde superieur

Is een vernederende trap in het kruis

Vele mijlen ver weg

Er kruipt iets naar de oppervlakte

Van een donker Schots loch

Weer een werkdag voorbij

Alleen de spits hel om het hoofd te bieden

Verpakt als lemmingen in glanzende metalen dozen

Deelnemers in een suïcidale race

Papa grijpt het stuur vast en staart alleen in de verte

Hij weet dat er ergens iets moet breken

Hij ziet het ouderlijk huis nu opdoemen in zijn koplampen

De pijn boven die zijn oogbollen doet pijn

Vele mijlen ver weg

Er is een schaduw op de deur

Van een huisje aan de kust

Van een donker Schots meer

Vele mijlen ver weg, vele mijlen ver weg