I Love Her But She Loves Someone Else - Sting

When a man of my age shaves his face in the morning,

Who is it that stares back and greets him?

The ghost of his father long dead all these years?

Or the boy that he was, still wet in the ears?

Or the terrible sum of all of his fears,

In the eyes of this stranger who meets him?

So his glance rarely strays from his chin or his jawline,

To face up to the truth of his soul,

It’s the eyes he avoids so afraid to acknowledge,

Something strange, unexpected, out of control.

There are times when a man needs to brave his reflection,

And face what he sees without fear,

It takes a man to accept his mortality,

Or be surprised by the presence of a tear.

It was only an arrangement, a practical arrangement,

I forgot the first commandment of the realist’s handbook,

Don’t be fooled by illusions you created yourself,

And fall in love with someone, when she loves someone else.

Like a covering of snow on a winter’s night,

It glistens and it sparkles in the moonlight,

But it’s gone by the morning, how quickly it melts,

You still love her but she loves someone else.

And where does that leave you?

You self-styled man of vision.

You feel stupid, you feel angry, are you losing your mind?

To destroy the one she loves, does that become your mission?

Like a pantomime villain with an axe to grind?

To regain your self-respect, hold your head up like a man,

Use the ice around your heart before it melts,

But you’re not fooling anybody, you’re only fooling yourself.

Like a covering of snow on a winter’s night,

It glistens and it sparkles in the moonlight,

But it’s gone by the morning, how quickly it melts,

You still love her but she loves someone else.

Als een man van mijn leeftijd 's ochtends zijn gezicht scheert,

Wie is het die terugkijkt en hem begroet?

De geest van zijn vader al die jaren lang dood?

Of de jongen die hij was, nog nat in de oren?

Of de verschrikkelijke som van al zijn angsten,

In de ogen van deze vreemdeling die hem ontmoet?

Dus zijn blik dwaalt zelden af ​​van zijn kin of zijn kaaklijn,

Om de waarheid van zijn ziel onder ogen te zien,

Het zijn de ogen die hij zo bang vermijdt om te erkennen,

Iets vreemds, onverwachts, uit de hand gelopen.

Er zijn momenten waarop een man zijn spiegelbeeld moet trotseren,

En onder ogen zien wat hij ziet zonder angst,

Er is een man voor nodig om zijn sterfelijkheid te accepteren,

Of laat je verrassen door de aanwezigheid van een traan.

Het was slechts een afspraak, een praktische afspraak,

Ik vergat het eerste gebod van het handboek van de realist,

Laat u niet misleiden door illusies die u zelf heeft gemaakt,

En verliefd worden op iemand, als ze van iemand anders houdt.

Als een bedekking van sneeuw op een winternacht,

Het glinstert en het schittert in het maanlicht,

Maar tegen de ochtend is het voorbij, hoe snel smelt het,

Je houdt nog steeds van haar, maar zij houdt van iemand anders.

En waar laat je dat?

Jij zelfbenoemde man met visie.

Je voelt je stom, je voelt je boos, word je gek?

Om degene te vernietigen van wie ze houdt, wordt dat jouw missie?

Als een pantomime-schurk met een bijl om te slijpen?

Om je zelfrespect terug te krijgen, houd je je hoofd omhoog als een man,

Gebruik het ijs rond je hart voordat het smelt,

Maar je houdt niemand voor de gek, je houdt alleen jezelf voor de gek.

Als een bedekking van sneeuw op een winternacht,

Het glinstert en het schittert in het maanlicht,

Maar tegen de ochtend is het voorbij, hoe snel smelt het,

Je houdt nog steeds van haar, maar zij houdt van iemand anders.