Ballad Of The Great Eastern - Sting

In 18 hundred and 59, the engineer Brunel,

Would build the greatest ship afloat, and rule the ocean’s swell.

Nineteen thousand tons of steel they used to shape the mighty keel,

Forged inside the smelter where they made the gates of Hell…

And the name upon the contract, Isambard Brunel.

As day-by-day the monster grew, the engineer Brunel,

Would watch the devil’s handiwork, and woe betide a man who shirks,

Or slows the pace to build the keel, nineteen thousand tons of steel,

Anyone with eyes to see is but a bride of Hell,

And the name upon the draftsman’s chart, Isambard Brunel.

A riveter was on the hull with his apprentice lad,

He’d served his time with the older man, some say it was his dad.

200 men upon the shift but when the day is done,

The count is hundred 98… before the setting sun,

They searched the yard all through the night until the morning bell,

No more delays are countenanced by Isambard Brunel,

And so they work a double shift, to make the time in full,

No mention of the missing men… they seal the double hull.

The ship was launched upon the tide and all the townsfolk cheered,

A brass band played but not a word of omens they had feared,

But before the afternoon was out, the celebration wrecked,

A dignitary clutched his heart… and collapsed upon the deck.

No doctors could revive him as the telegraphs would tell,

And the name upon the coffin… Isambard Brunel.

And now upon the open sea, the mighty ship did plough,

But many feared the darkness, in the shadow of its prow.

An explosion on the lower deck, would take the souls of five,

With a growing superstition 'mong the sailors still alive.

The captain and his boy are lost while rowing to the shore,

The crew will threaten mutiny and say they’ll work no more,

They began to say the ship was cursed, they hadn’t even seen the worst,

They’d signed on able-bodied men, but they wouldn’t sail to Hell…

When the name upon the manifest is Isambard Brunel.

For 14 years that ship will sail, misfortune taken hard,

The owners barely find a crew to reach the breakers' yard.

And as they take the plates apart, unseal the double hull,

The breakers call the foreman o’er, they’d found a human skull.

And then they find the younger man, perforced to understand,

That in the hour of their torment, he’d reached his father’s hand.

In 18 hundred and 59, the engineer Brunel,

Would build the greatest ship afloat, and rule the mighty swell.

The final shift was over, and the breakers' hammers fell,

And the name upon the manifest, the contract signed in Hell,

Was the same as on the draftsman’s chart… one Isambard Brunel.

In 18 honderd en 59, de ingenieur Brunel,

Zou het grootste schip bouwen en heersen over de deining van de oceaan.

Negentienduizend ton staal gebruikten ze om de machtige kiel te vormen,

Gesmeed in de smelterij waar ze de poorten van de hel maakten...

En de naam op het contract, Isambard Brunel.

Naarmate het monster met de dag groeide, begon de ingenieur Brunel,

Zou kijken naar het handwerk van de duivel, en wee een man die zich onttrekt,

Of vertraagt ​​het tempo om de kiel te bouwen, negentienduizend ton staal,

Iedereen met ogen om te zien is slechts een bruid van de hel,

En de naam op de tekenkaart, Isambard Brunel.

Een klinkhamer was op de romp met zijn leerling-jongen,

Hij had zijn tijd gediend met de oudere man, sommigen zeggen dat het zijn vader was.

200 man in dienst, maar als de dag voorbij is,

De telling is honderd 98... voor de ondergaande zon,

Ze doorzochten het erf de hele nacht tot de ochtendbel,

Geen vertragingen meer worden gedoogd door Isambard Brunel,

En dus werken ze een dubbele shift, om de tijd volledig te maken,

Geen melding gemaakt van de vermiste mannen... ze verzegelen de dubbele romp.

Het schip werd gelanceerd op het getij en alle stedelingen juichten,

Een brassband speelde, maar geen woord van voortekenen die ze hadden gevreesd,

Maar voordat de middag voorbij was, mislukte het feest,

Een hoogwaardigheidsbekleder greep zijn hart... en stortte neer op het dek.

Geen enkele dokter kon hem reanimeren, zoals de telegrafen zouden vertellen,

En de naam op de kist... Isambard Brunel.

En nu, op de open zee, ploegde het machtige schip,

Maar velen vreesden de duisternis, in de schaduw van zijn boeg.

Een explosie op het benedendek zou de zielen van vijf

Met een groeiend bijgeloof onder de nog levende matrozen.

De kapitein en zijn jongen zijn verdwaald terwijl ze naar de kust roeien,

De bemanning zal met muiterij dreigen en zeggen dat ze niet meer zullen werken,

Ze begonnen te zeggen dat het schip vervloekt was, ze hadden niet eens het ergste gezien,

Ze hadden zich aangemeld voor weerbare mannen, maar ze wilden niet naar de hel zeilen...

Als de naam op het manifest Isambard Brunel is.

14 jaar lang zal dat schip varen, tegenslag zwaar genomen,

De eigenaren vinden nauwelijks een bemanning om de sloophamer te bereiken.

En terwijl ze de platen uit elkaar halen, ontzegelen ze de dubbele romp,

De brekers bellen de voorman, ze hadden een menselijke schedel gevonden.

En dan vinden ze de jongere man, gedwongen te begrijpen,

Dat hij in het uur van hun kwelling de hand van zijn vader had bereikt.

In 18 honderd en 59, de ingenieur Brunel,

Zou het grootste schip bouwen en heersen over de machtige deining.

De laatste dienst was voorbij, en de hamers van de brekers vielen,

En de naam op het manifest, het contract getekend in de hel,

Was hetzelfde als op de kaart van de tekenaar... ene Isambard Brunel.