The Watchmaker - Steven Wilson

The watchmaker works all day

And long into the night

He pieces things together

Despite his failing sight

Though all the cogs

Connect with such poetic grace

Time has left its curse

Upon this place

Each hour becomes

Another empty space to fill

Wasted with the care

And virtues of his skill

The watchmaker buries something

Deep within his thoughts

A shadow on the staircase

Of someone from before

This thing is broken now

And cannot be repaired

Fifty years of compromise

And aging bodies shared

Eliza dear, you know

There’s something I should say

I never really loved you

But I’ll miss you anyway

You were just meant to be temporary

While I waited for gold

We filled up the years and I found that

I liked having someone to hold

But for you I had to wait

Until one day it was too late

Cogs and levers mesh

We are bound in death

Melt the silver down

I’m still inside you

De horlogemaker werkt de hele dag

En tot diep in de nacht

Hij puzzelt dingen in elkaar

Ondanks zijn falende zicht

Hoewel alle tandwielen

Maak contact met zo'n poëtische gratie

De tijd heeft zijn vloek verlaten

op deze plek

Elk uur wordt

Nog een lege ruimte om te vullen

Verspild met de zorg

En de deugden van zijn vaardigheid

De horlogemaker begraaft iets

Diep in zijn gedachten

Een schaduw op de trap

Van iemand van vroeger

Dit ding is nu kapot

En kan niet worden gerepareerd

Vijftig jaar compromis

En ouder wordende lichamen gedeeld

Lieve Eliza, weet je?

Er is iets dat ik moet zeggen

Ik heb nooit echt van je gehouden

Maar ik zal je toch missen

Het was gewoon de bedoeling dat je tijdelijk was

Terwijl ik wachtte op goud

We vulden de jaren en ik ontdekte dat

Ik vond het fijn om iemand vast te houden

Maar voor jou moest ik wachten

Tot het op een dag te laat was

Tandwielen en hendels mesh

We zijn gebonden in de dood

Smelt het zilver naar beneden

Ik ben nog steeds in je