The Unquiet Grave - Steven Wilson

Cold blows the wind to my true love

And gently drops the rain

I’ve never had but one true love

And in green-wood he lies slain

I’ll do as much for my true love

As any young girl may

I’ll sit and mourn all on his grave

For twelve months and a day

And when twelve months and a day was passed

The ghost did rise and speak

«Why sittest thou all on my grave

And will no let me sleep?»

«Go fetch me water from the desert

And blood from out the stone

Go fetch me milk from a fair maid’s breast

That young man never has known.»

«How oft on yonder grave, sweetheart

Where we were want to walk

The fairest flower that e’er I saw

Has withered to a stalk.»

«A stalk has withered and dead, sweetheart

The flower will never return

And since I’ve lost my own true love

What can I do but yearn.»

«When will we meet again, sweetheart

When will we meet again?»

«When the autumn leaves that fall from the trees

Are green and spring up again.»

Kou waait de wind naar mijn ware liefde

En laat zachtjes de regen vallen

Ik heb nooit maar één ware liefde gehad

En in groen-hout ligt hij gedood

Ik zal evenveel doen voor mijn ware liefde

Zoals elk jong meisje kan

Ik zal zitten en rouwen op zijn graf

Twaalf maanden en een dag

En toen twaalf maanden en een dag verstreken waren

De geest stond op en sprak

"Waarom zit u allemaal op mijn graf?"

En laat me niet slapen?»

"Ga me water halen uit de woestijn"

En bloed uit de steen

Ga me melk halen uit de borst van een schone meid

Die jonge man heeft het nooit geweten.»

"Hoe vaak op ginds graf, lieverd"

Waar we wilden lopen

De mooiste bloem die ik ooit zag

Is verdord tot een stengel.»

"Een stengel is verdord en dood, lieverd"

De bloem komt nooit meer terug

En sinds ik mijn eigen ware liefde ben kwijtgeraakt

Wat kan ik doen, behalve verlangen.»

«Wanneer zullen we elkaar weer ontmoeten, lieverd

Wanneer zien we elkaar weer?"

«Als de herfstbladeren die van de bomen vallen»

Zijn groen en komen weer op.»