The Moshing Floor - Steve Taylor

Pendleton elbows

Stick in my craw

Old Doc Marten

He made me say «aaaaw»

Deck your best partner

Lasses or lads

Don’t you feel lucky

In your knee pads

On the moshing floor

Whatever, whatever

On the moshing floor

Whatever, whatever

Whatever stage, whatever floor

Hangtime, hangtime

And it’s 1, 2, 3, 4

What are we dying for?

No guru

No mother

No method

No smile

Nice style

Bad form

Is the body still warm?

I wanna see you blink

Shrinks in lab coats

Huddle in the back

Whatcha blaming me for?

I’m just the soundtrack

All you baby boomers

Feigning dismay

You hired the nanny

You faked her resume

I wanna do that crawl

Malls and religion

Build the new forts

Jesus is a franchise

In their food courts

Who needs commitment?

You gargle, then spit

Just like the home team

In the moshing pit

(Notes and Interpretations)

The moshing floor is the landing pad for stage divers.

It’s also a metaphor for

the end of the 20th Century, where the only action is reaction («whatever,

whatever»), and all commitment to principles gets lost in the free fall.

— Steve

Pendleton ellebogen

Steek in mijn krop

Oude Doc Marten

Hij liet me "aaaaw" zeggen

Dek je beste partner

Lasses of jongens

Voel je je niet gelukkig

In je kniebeschermers

Op de moshing-vloer

Wat dan ook

Op de moshing-vloer

Wat dan ook

Welk podium, welke verdieping dan ook

Hangtime, hangtime

En het is 1, 2, 3, 4

Waar sterven we voor?

Geen goeroe

Geen moeder

Geen methode

Geen glimlach

Goede stijl

Slechte vorm

Is het lichaam nog warm?

Ik wil je zien knipperen

Krimpt in laboratoriumjassen

Kruip achterin

Waar geeft u mij de schuld van?

Ik ben alleen de soundtrack

Allemaal babyboomers

Ontzetting veinzen

Je hebt de oppas ingehuurd

Je hebt haar cv vervalst

Ik wil dat crawlen

Winkelcentra en religie

Bouw de nieuwe forten

Jezus is een franchisenemer

In hun foodcourts

Wie heeft commitment nodig?

Je gorgelt en spuugt dan

Net als de thuisploeg

In de moshingpit

(Opmerkingen en interpretaties)

De moshing-vloer is het landingsplatform voor podiumduikers.

Het is ook een metafoor voor

het einde van de 20e eeuw, waar de enige actie reactie is («whatever,

wat dan ook»), en alle toewijding aan principes gaat verloren in de vrije val.

— Steve