Walking Down Death Row - Steve Earle

Walking down death row

I sang for three men destined for the chair

Walking down death row

I sang of lives and loves in other years

Walking down death row

I sang of hopes that used to be

Through the bars

Into each separate cell

I sang for one and two and three

«If you’d only only stuck together

You’d not be here

If you could’ve loved each other’s lives

You’d not be sitting here

And if only this you could believe

You still might, you might still be reprieved»

Walking down death row

I turned the corner and found to my surprise

There were women there as well

With babies in their arms before my eyes

Walking down death row

I tried once more to sing of hopes that used to be

But the thought of that contraption down the hall

Waiting for whole families

One dozen, two, or three

«If you’d only stuck together

You’d not be here

If you could’ve loved another’s child as well as yours

You’d not be sitting here

And if only this you could believe

You still might, you might still be reprieved»

Walking down death row

I concentrated, singing to the young

I sang of hopes that flickered still

I tried to mouth their many separate tongues

Walking down death row

I sang of life and love that still might be

Singing, singing down death row

To each separate human cell

One billion, two, or three

«If we’d only stick together

We’d not be here

If we could learn to love each other’s lives

We’d not be sitting here

And if only this you would believe

We still might, we might still be reprieved»

In de dodencel lopen

Ik zong voor drie mannen bestemd voor de stoel

In de dodencel lopen

Ik zong van levens en liefdes in andere jaren

In de dodencel lopen

Ik zong van de hoop die vroeger was

Door de tralies

In elke afzonderlijke cel

Ik zong voor één en twee en drie

"Als je maar bij elkaar was gebleven"

Je zou hier niet zijn

Als je van elkaars leven had kunnen houden

Je zou hier niet zitten

En als je dit kon geloven

Misschien nog wel, misschien krijg je nog uitstel»

In de dodencel lopen

Ik sloeg de hoek om en vond tot mijn verbazing

Er waren daar ook vrouwen

Met baby's in hun armen voor mijn ogen

In de dodencel lopen

Ik probeerde nog een keer te zingen over de hoop die vroeger was

Maar de gedachte aan dat ding in de gang?

Wachten op hele gezinnen

Een dozijn, twee of drie

"Als je maar bij elkaar was gebleven"

Je zou hier niet zijn

Als je zowel van andermans kind als van jou had kunnen houden

Je zou hier niet zitten

En als je dit kon geloven

Misschien nog wel, misschien krijg je nog uitstel»

In de dodencel lopen

Ik concentreerde me en zong voor de jongeren

Ik zong van hoop die nog flikkerde

Ik heb geprobeerd hun vele afzonderlijke tongen in de mond te nemen

In de dodencel lopen

Ik zong over het leven en de liefde die nog zou kunnen zijn

Zingen, zingen in de dodencel

Naar elke afzonderlijke menselijke cel

Een miljard, twee of drie

"Als we maar bij elkaar zouden blijven"

We zouden hier niet zijn

Als we konden leren om van elkaars leven te houden

We zouden hier niet zitten

En als je dit alleen zou geloven

We kunnen nog steeds, we kunnen nog steeds uitstel krijgen»