The Boy Who Never Cried - Steve Earle

Long ago and far away in a land no map can find

There lived in long forgotten days a boy who never cried

He was his mother’s only child, so she never wondered why

Until the news spread far and wide of a boy who never cried

From fabled lands, the pilgrims came to behold the silent child

In ancient tones, they sang his name over every lonely mile

There were those who came in reverence, there were those who stood outside

And whispered low in quatrains dim of a boy who never cried

Days grew long and short until the seasons turned to years

The child grew strong and fairer still with a face unstained by tears

And every maid and lady fair held her breath when he passed by

For their mothers bid them all beware of a man who never cries

He lived alone for all his years and then on the day he died

He shed a single precious tear for a boy who never cried

Lang geleden en ver weg in een land dat geen kaart kan vinden

Er leefde in lang vergeten dagen een jongen die nooit huilde

Hij was het enige kind van zijn moeder, dus ze heeft zich nooit afgevraagd waarom

Tot het nieuws zich wijd en zijd verspreidde van een jongen die nooit huilde

Uit legendarische landen kwamen de pelgrims om het stille kind te aanschouwen

Op oude tonen zongen ze zijn naam over elke eenzame mijl

Er waren mensen die in eerbied kwamen, er waren mensen die buiten stonden

En fluisterde zacht in kwatrijnen zwak van een jongen die nooit huilde

De dagen werden lang en kort totdat de seizoenen in jaren veranderden

Het kind werd nog sterker en mooier met een gezicht dat niet bevlekt was door tranen

En elke meid en kermis hield haar adem in toen hij langskwam

Want hun moeders zeggen dat ze allemaal moeten oppassen voor een man die nooit huilt

Hij woonde al zijn jaren alleen en toen op de dag dat hij stierf

Hij goot een enkele kostbare traan voor een jongen die nooit huilde