Lunacy Rising - Steelwing

There is something in the air tonight

I feel with every breath a wind that’s gentle yet cold

I lift my eyes to towards the light

Celestial bodies set in motions relentless and old

The hunter’s moon is rising to illuminate the trees

Amber fire burning all that I can see

Stalking the horizons close as ever it could be

Sending shivers through the autumn leaves

And have we not since ancient times intently met His gaze

And have we never wondered what He might have to say

Mesmerized by every line upon His placid face

Cursing the arrival of the coming day

And I will miss you endlessly although you’re coming back to me

I only there was something I could do to make you see

And never will I ever leave Thy side

And I would lie if I ever would say the sun as bright as you could shine

Lunacy rising

Drawn from below

At your command Angel of Light

Lunacy rising

Now I am yours

So take my hand

Guardian of the night

Ignorance turns into clarity, now I can see

Periodic and patiently longing for each perigee

My master is quietly watching, awaiting the time

The final rebellion;

the self-righteous brother must die

Pulling the mountains, exposing the cracks of the Earth

Pushing the oceans ashore as if cleansing the world

Be that my mission, O Master, I’d gladly obey

I’ll follow you every command to the end of my days

Why can’t they see the ways of Thee?

Oh, lunacy it’s just you and me

Cries in the night in the absence of light I’m alone

Chained in my cell I am trapped in this hell down bellow

Have I gone blind?

If but only a sign you could show

Master, O Master!

This can’t be the last of your glow!

No!

Why can’t I see the ways of Thee?

Oh, lunacy what’s left of me

Er hangt iets in de lucht vanavond

Ik voel bij elke ademhaling een wind die zacht en toch koud is

Ik hef mijn ogen op naar het licht

Hemellichamen komen meedogenloos en oud in beweging

De maan van de jager komt op om de bomen te verlichten

Amber vuur dat alles verbrandt wat ik kan zien

De horizon besluipen zoals het ooit zou kunnen zijn

Het verzenden van rillingen door de herfstbladeren

En hebben we sinds de oudheid niet aandachtig Zijn blik ontmoet?

En hebben we ons nooit afgevraagd wat Hij te zeggen zou hebben?

Betoverd door elke lijn op Zijn kalme gezicht

De komst van de komende dag vervloeken

En ik zal je eindeloos missen, ook al kom je bij me terug

Ik alleen er was iets dat ik kon doen om je te laten zien

En nooit zal ik ooit van Uw zijde wijken

En ik zou liegen als ik ooit zou zeggen dat de zon zo helder is als je zou kunnen schijnen

Waanzin stijgt

Van onderaf getekend

Op jouw bevel Angel of Light

Waanzin stijgt

Nu ben ik van jou

Dus pak mijn hand

Bewaker van de nacht

Onwetendheid wordt duidelijkheid, nu kan ik zien

Periodiek en geduldig verlangen naar elke perigeum

Mijn meester staat rustig te kijken, wachtend op de tijd

De laatste opstand;

de zelfingenomen broer moet sterven

De bergen trekken, de scheuren van de aarde blootleggen

De oceanen aan land duwen alsof ze de wereld schoonmaken

Wees dat mijn missie, o Meester, ik zou graag gehoorzamen

Ik volg je elke opdracht tot het einde van mijn dagen

Waarom kunnen ze de wegen van U niet zien?

Oh, waanzin, het zijn alleen jij en ik

Huilt in de nacht bij afwezigheid van licht Ik ben alleen

Geketend in mijn cel zit ik gevangen in deze hel beneden

Ben ik blind geworden?

Als, maar alleen een teken dat je zou kunnen laten zien

Meester, o Meester!

Dit kan niet de laatste van je glans zijn!

Nee!

Waarom kan ik de wegen van U niet zien?

Oh, waanzin wat er nog van me over is