Ожидание чёрной весны - Сруб

Кострами сгореть дотла

В петле одинока тень

Она не сошла с ума,

Но ночи украли день

Мечтами, как песней птиц

Забытыми в час луны

На пепле судьбы страниц

Без горя и без вины

Ты прости за тени в ночи

Отпусти эту боль залечить

По лесам наши спрятаны сны

На часах ожидание весны

Ты прости за тени в ночи

Отпусти эту боль залечить

По лесам наши спрятаны сны

На часах ожидание черной весны

Словами, что бьют больней

За краем осенних слез

Мирами идей и грез

Ненужных и злых людей

Замри.

В парке мертвой воды ждет он

Умой меня алой от слез росой

Кто ты, закрывающий двери в сон?

Приди этой черной пустой весной

Узнай нас по лицам, забывшим страх

Прощай тех, кто держит всю боль в зубах

Мечтай как и мы, о покое слов

Сбегай из привычных тебе миров

Vreugdevuren branden tot de grond toe

Er is een eenzame schaduw in de lus

Ze werd niet gek

Maar de nachten hebben de dag gestolen

Dromen als vogelgezang

Vergeten in het uur van de maan

Op de as van het lot pagina's

Zonder verdriet en zonder schuldgevoel

Vergeef me voor de schaduwen in de nacht

Laat deze pijn genezen

Door de bossen zijn onze dromen verborgen

Wachten op de lente op de klok

Vergeef me voor de schaduwen in de nacht

Laat deze pijn genezen

Door de bossen zijn onze dromen verborgen

Op de klok wachtend op de zwarte lente

Woorden die harder raken

Voorbij de rand van herfsttranen

Werelden van ideeën en dromen

Onnodige en slechte mensen

Bevriezen.

In het park van dood water wacht hij

Was mij met scharlaken dauw van tranen

Wie ben jij, de deuren sluitend om te slapen?

Kom deze zwarte lege lente

Herken ons aan gezichten die angst zijn vergeten

Afscheid van degenen die alle pijn in hun tanden houden

Droom zoals wij, over de vrede van woorden

Ren weg van je vertrouwde werelden