Марш забытых богов - Сруб

В ее глазах тает свет

Пеленой туман

Так заключен в янтаре

Океан

В ее словах слышен крик

Высохших озер

В ночь овдовевший старик

Уходит в бор

Считает жизнь секундами

Горит во мраке черной тьмой

Кусает пятки путникам

И пляшет за твоей спиной

Licht smelt in haar ogen

Versluierde mist

Dus ingesloten in barnsteen

Oceaan

Er klinkt een kreet in haar woorden

gedroogde meren

In de nacht, een oude weduwe

Gaat naar het bos

Telt het leven in seconden

Branden in de duisternis met zwarte duisternis

Reizigers op de hielen bijten

En danst achter je rug