Не велено - Сруб

Именем пламени, пламенем имени

Вынеси дикость их, ложь опали

Сгинем ли, вымрем ли, зная ли истину

В мертвом наследии черной земли

На теле ожог от снов

Кони бледные несли

Звоны медные весны

Пели сотни ртов без слов

Белу на пороге соль

Рассыпали, не спаслись

Осыпали головы

Лепестками злых цветов

Дай мне слово стать рекой

Смыть все горе за тоской

Дай мне слово стать рекой

Черной, яростной и злой

Не велено знать, кто мы

Не велено врать впотьмах

Двери в полночь затворены

Имя спит на сухих губах

Не велено знать нужды

Не велено жить зазря

Мысли снова дождутся тьмы

Мысли снова возьмет заря

Bij de naam van de vlam, bij de vlam van de naam

Verdraag hun wreedheid, de leugens zijn gevallen

Zullen we omkomen, zullen we uitsterven, de waarheid kennen?

In de dode erfenis van de zwarte aarde

Op het lichaam branden van dromen

Bleke paarden gedragen

Bellende koperen veren

Zong honderden monden zonder woorden

Bela op de drempel van zout

Verspreid, niet opgeslagen

Gedouchte hoofden

Boze bloemblaadjes

Geef me het woord om een ​​rivier te worden

Was alle verdriet na verlangen weg

Geef me het woord om een ​​rivier te worden

Zwart, woedend en kwaadaardig

Niet verteld om te weten wie we zijn

Niet bevolen om in het donker te liggen

Om middernacht zijn de deuren gesloten

De naam slaapt op droge lippen

Niet bevolen om behoeften te kennen

Niet bevolen om tevergeefs te leven

Gedachten zullen weer wachten op de duisternis

Gedachten zullen weer de dageraad nemen