Lash by Lash - Spawn of Possession

Bent again I glimpse a past that I know never was still I see, reminiscence

Pulsate, breathing, starring through me

Something I can’t recollect speaks my mind, all thou I shun it’s sometimes there

Binding, gazing, intentions seems unknown

Flashes conceived so bizarre rid them of my mind

Scenery of filth, eyeless faces, lights of the looming black, abject lash by

lash

Striking my flesh without leaving marks

Scenery of filth, eyeless faces, lights of the looming black, abject lash by

lash

My presence slowly fades with bitter taste and wings that can not bear

Lost, I wonder in its reek, it stirs my mind, wreck my being

The more I deny, it gets all clearer

The air is so thick, soggy surroundings, hard to breach, watching it as through

a facet Bewildering clatter, a spectral resonance, although I can’t touch it I

feel it all over me

A spewing shine, I have begotten this appalling view

As it is less of forms, the rapid shifting of shapres and moulds

Intangible, scent of the reviled

The rain of black flakes never seem to hit the pallid soil on which I’m placed

This trance exhibit of forbidden silhouettes

As shadows I see them twirling by my side, ever foes of life Chained and

bleeding, locked from fleeing, lash by lash

A tranquil mood now seize my sight, odd and calm it withdraws, all I see is

naked walls, My shaking stops

Silence holds me, motions ebb through me

The rotten ambience is gone as I wait for the call to wake up Eyes closed,

I wither, the journey back I seek

Flashes conceived so bizarre rid them of my mind

Scenery of filth, eyeless faces, lights of the looming black, abject lash by

lash

Striking my flesh without leaving marks

Scenery of filth, eyeless faces, lights of the looming black, abject

Weer gebogen Ik glimp een verleden waarvan ik weet dat het nooit stil was zie ik, reminiscentie

Pulseren, ademen, staren door mij heen

Iets wat ik me niet kan herinneren spreekt mijn gedachten, alles wat ik mijd is het soms

Bindend, starend, intenties lijken onbekend

Flitsen die zo bizar zijn bedacht, verlost me van mijn geest

Landschap van vuil, ogenloze gezichten, lichten van het dreigende zwart, verachtelijke zweep door

zweep

Op mijn vlees slaan zonder sporen achter te laten

Landschap van vuil, ogenloze gezichten, lichten van het dreigende zwart, verachtelijke zweep door

zweep

Mijn aanwezigheid vervaagt langzaam met bittere smaak en vleugels die niet kunnen verdragen

Verloren, ik vraag me af in zijn geur, het beroert mijn geest, verwoest mijn wezen

Hoe meer ik ontken, het wordt allemaal duidelijker

De lucht is zo dik, drassige omgeving, moeilijk te doorbreken, kijken als door

een facet Verbijsterend gekletter, een spectrale resonantie, hoewel ik het niet kan aanraken I

voel het over me heen

Een spuwende glans, ik heb dit verschrikkelijke uitzicht verwekt

Omdat het minder van vormen is, kan het snelle verschuiven van vormen en vormen

Immateriële, geur van de verguisde

De regen van zwarte vlokken lijkt nooit de bleke grond te raken waarop ik ben geplaatst

Deze trance-expositie van verboden silhouetten

Als schaduwen zie ik ze aan mijn zijde tollen, altijd vijanden van het leven Geketend en

bloedend, beveiligd tegen vluchten, zweep voor zweep

Een rustige stemming grijpt nu mijn zicht, vreemd en kalm trekt het zich terug, alles wat ik zie is

naakte muren, Mijn beven stopt

Stilte houdt me vast, bewegingen vloeien door me heen

De rotte sfeer is verdwenen terwijl ik wacht op de oproep om wakker te worden. Ogen dicht,

Ik verdor, de reis terug die ik zoek

Flitsen die zo bizar zijn bedacht, verlost me van mijn geest

Landschap van vuil, ogenloze gezichten, lichten van het dreigende zwart, verachtelijke zweep door

zweep

Op mijn vlees slaan zonder sporen achter te laten

Landschap van vuil, ogenloze gezichten, lichten van het dreigende zwart, abject