In My Own Greed - Spawn of Possession

Silently I step unto my faith, I feel acceptance now, a righteous path they’ll

grant

Slavery is all I leave behind, the weak are silent now, bowed down in their own

filth

Across realms never travelled, rupturing climates, the sun is lost

Dragged through this endless gate, the unseen guides whispers for the unseen way

Breathless air infuse me, calm I absorb the chilling wind

Black is what lies ahead, in fear I am no more, I shall greet its pain

Luminous at last, my broken soul with torn off wings through spiteful greed I

shall find peace

In my own greed

I seek what I should dread, longing for the kingdom high, the promise left to

serve my kind

In my own greed

Shielded from, the past I leave behind, another day is rising and in its womb,

my desire

The gift, sent that I possess, arried with pride, earned before this time

Death, inept to claim my stained soul, this journey I have tekn,

swept me before its hands

In life came clarity at last, I am of the forgotten, my spirit is dead

Blinding lights as one to be reborn, uplifted and redeemed, my being their spawn

I’m the beast that ate my putrid soul in conflict with the earthly,

the fleas of mass disgrace

Harmony, of which I have been robbed, my course is sacrilegious,

I honour every step

Treading forth as I realize I am there to dwell in my might, come solitude

Seasons passed in my wondering lost for words, perpetual I shall remain

Luminous at last, my broken soul with torn off wings through spiteful greed I

shall find peace

In my own greed

I seek what I should dread, longing for the kingdom high, the promise left to

serve my kind

In my own greed, it shall so be

Stil stap ik naar mijn geloof, ik voel nu acceptatie, een rechtvaardig pad zullen ze

studiebeurs

Slavernij is alles wat ik achterlaat, de zwakken zijn nu stil, gebogen in hun eigen land

vuiligheid

Door rijken die nooit zijn gereisd, met scheurende klimaten, gaat de zon verloren

Gesleept door deze eindeloze poort, fluisteren de onzichtbare gidsen voor de onzichtbare weg

Ademloze lucht bezielt me, kalm ik absorbeer de huiveringwekkende wind

Zwart is wat voor ons ligt, uit angst dat ik er niet meer ben, zal ik zijn pijn begroeten

Eindelijk lichtgevend, mijn gebroken ziel met afgescheurde vleugels door hatelijke hebzucht I

zal vrede vinden

In mijn eigen hebzucht

Ik zoek wat ik zou moeten vrezen, verlangend naar het hoge koninkrijk, de belofte achtergelaten om

dien mijn soort

In mijn eigen hebzucht

Afgeschermd van, het verleden laat ik achter, een andere dag komt op en in zijn baarmoeder,

mijn verlangen

Het geschenk, verzonden dat ik bezit, met trots gearriveerd, verdiend voor die tijd

Dood, onbekwaam om mijn bevlekte ziel op te eisen, deze reis heb ik tek,

veegde me voor zijn handen

In het leven kwam eindelijk duidelijkheid, ik ben van de vergetenen, mijn geest is dood

Verblindende lichten als een om herboren, verheven en verlost te worden, ik ben hun spawn

Ik ben het beest dat mijn bedorven ziel at in conflict met het aardse,

de vlooien van massale schande

Harmony, waarvan ik ben beroofd, mijn cursus is heiligschennend,

Ik eer elke stap

Voortgaand terwijl ik me realiseer dat ik er ben om in mijn macht te wonen, kom eenzaamheid

Seizoenen verstreken in mijn verwondering verloren voor woorden, eeuwig zal ik blijven

Eindelijk lichtgevend, mijn gebroken ziel met afgescheurde vleugels door hatelijke hebzucht I

zal vrede vinden

In mijn eigen hebzucht

Ik zoek wat ik zou moeten vrezen, verlangend naar het hoge koninkrijk, de belofte achtergelaten om

dien mijn soort

In mijn eigen hebzucht zal het zo zijn