Eve of Contempt - Spawn of Possession

Beyond medicine of current day I’m being tortured by this growing inflammation

Blood vessels running swift in my sweaty brow

I feel this is a gift upon the price I just collected against my will I shall

embrace it

It drip-dries from its inverted, bloated head

The blood in which I stand reflecting as I look down and see the anomalous thing

Changing in structure, my expression, looks not human

I have seen this face in my awake dreams, an abomination

A form from the most wicked of depths has now been granted my distorted flesh

A sense of joy as my body bit by bit sloughs off

Destiny, my sickening providence I shall accept with widespread wings

With open eyes I start to feel delight

Agitate no more, no doubts

I can’t resist to heed the lights of the looming black

My trophy calm and still, of life soon will be emptied

And with its red grant me completion

No longer estranged from what I just fled, the pool is inside

For I’m not me and of now conceived again

The wretched man of the cloth, like dust left swinging dead from the wall

I must return to their nest, what I used to fear keeps on calling and I shall

them join

The order of chaos awaits in another world

Disintegrate, I’ll return mentally

My body of scorn I’ll leave here as they seize my soul

Voorbij de geneeskunde van vandaag, word ik gemarteld door deze groeiende ontsteking

Bloedvaten stromen snel in mijn zweterige voorhoofd

Ik voel dat dit een geschenk is voor de prijs die ik zojuist tegen mijn wil heb geïnd

omarm het

Het droogt uit van zijn omgekeerde, opgeblazen hoofd

Het bloed waarin ik sta weerspiegeld als ik naar beneden kijk en het abnormale ding zie

Verandering van structuur, mijn uitdrukking, ziet er niet menselijk uit

Ik heb dit gezicht in mijn wakkere dromen gezien, een gruwel

Een vorm uit de meest goddeloze diepten heeft nu mijn vervormd vlees gekregen

Een gevoel van vreugde als mijn lichaam beetje bij beetje afsterft

Het lot, mijn ziekmakende voorzienigheid zal ik met wijdverspreide vleugels aanvaarden

Met open ogen begin ik vreugde te voelen

Agiteer niet meer, geen twijfels

Ik kan het niet laten om naar de lichten van het dreigende zwart te luisteren

Mijn trofee kalm en stil, van het leven zal binnenkort worden geleegd

En met zijn rode geef me voltooiing

Niet langer vervreemd van wat ik net ben gevlucht, het zwembad is binnen

Want ik ben mezelf niet en ben nu weer verwekt

De ellendige man van het laken, als stof dat dood van de muur slingert

Ik moet terug naar hun nest, wat ik vroeger vreesde blijft roepen en ik zal

ze doen mee

De orde van chaos wacht in een andere wereld

Desintegreer, ik kom mentaal terug

Mijn lichaam van minachting Ik zal hier vertrekken als ze mijn ziel grijpen