Sokatira - Soziedad Alkoholika

Represión, la cuerda de la represión

La siguen tensando sin compasion

Asfisiando gargantas y sueños

Todos atados al sufrimiento

Todo vale para acabar con los malditos demonios

Y contra todo lo que les rodea, politica de venganza

Acabar con el derecho a tener una propia identidad, es el objetivo

Lo demas son solo escusas, camufladas, ensuciadas

Siguen tirando, desde hace muchos años ya

Pero los pies estan bien clavados, en el suelo

Manos fuertes y duras, manos como piedras sujetando el otro lado

Aunque queme la cuerda no se suelta, aunque salgan yagas

Aunque esten sangrando

Siguen tensando la soga, hasta arrancar cabezas

Pero siempre salen nuevas, ¿cuanto durara?

No corre el viento, nada se mueve

El pañuelo sigue quieto

No paran de estirar… enfrente siempre

Repressie, het touw van de repressie

Ze blijven het aanscherpen zonder mededogen

Verstikkende kelen en dromen

Allemaal gebonden aan lijden

Alles kan om de verdomde demonen te doden

En tegen alles wat hen omringt, politiek van wraak

Het beëindigen van het recht op een eigen identiteit is het doel

De rest zijn gewoon excuses, gecamoufleerd, vies

Ze blijven trekken, al vele jaren

Maar de voeten zijn goed genageld, op de grond

Sterke en harde handen, handen als stenen die de andere kant vasthouden

Zelfs als het touw brandt, komt het niet los, zelfs niet als yaga's naar buiten komen

Ook al bloeden ze

Ze blijven het touw aanspannen, totdat de hoofden eraf worden gerukt

Maar er komen altijd nieuwe uit, hoe lang gaat het mee?

De wind loopt niet, niets beweegt

De zakdoek is nog steeds

Ze stoppen niet met strekken... altijd vooraan