The Witness - Source

It’s been so long since

I have felt this

Emptiness so deep inside

It’s paralyzed me

Immobilized me

There’s no way to do this right

Struggling with my darkest thoughts

Straining to see through the fog

The clarity that I once had

Slips like sand right through my hands

I’ve cherished life

Savored breath

Don’t want to fight

To not fade away

The feelings I

Don’t want to face

Are tearing me up inside

I’m holding on to life

The stabbing calls me

To the wounding

My impending punishment

But in the grieving

I come undone

Untie the knots the pain has spun

The hurting is all that I have

To keep me to the witness stand

And even though I wish it might

Suicide won’t end the ride

I’ve cherished life

Savored breath

Don’t want to fight

To not fade away

The feelings I

Don’t want to face

Are tearing me up inside

I’m holding on to life

Scared of what I might

Do to myself if

I am left alone

So I’m holding I’m

Struggling with my darkest thoughts

Straining to see through the fog

The clarity that I once had

Slips like sand right through my hands

I’ve cherished life

Savored breath

Don’t want to fight

To not fade away

The feelings I

Don’t want to face

Are tearing me up inside

I’m holding on to life

Scared of what I might

Do to myself if

I am left alone

So I’m holding tight

To the pain that is

Keeping me inside

It’s the only thing

Keeping me alive

Het is zo lang geleden

Ik heb dit gevoeld

Leegte zo diep van binnen

Het heeft me verlamd

heeft me geïmmobiliseerd

Er is geen manier om dit goed te doen

Worstelen met mijn donkerste gedachten

Spannend om door de mist te kijken

De duidelijkheid die ik ooit had

Glijdt als zand dwars door mijn handen

Ik heb het leven gekoesterd

Genoten van adem

Ik wil niet vechten

Om niet te vervagen

de gevoelens ik

Ik wil niet onder ogen zien

Verscheuren me van binnen

Ik houd vast aan het leven

De steekpartij roept mij

Naar de verwonding

Mijn aanstaande straf

Maar in de rouw?

Ik kom ongedaan gemaakt

Maak de knopen los, de pijn is gesponnen

De pijn is alles wat ik heb

Om me bij de getuigenbank te houden

En ook al zou ik willen dat het zou kunnen

Zelfmoord zal de rit niet beëindigen

Ik heb het leven gekoesterd

Genoten van adem

Ik wil niet vechten

Om niet te vervagen

de gevoelens ik

Ik wil niet onder ogen zien

Verscheuren me van binnen

Ik houd vast aan het leven

Bang voor wat ik zou kunnen doen

Doe aan mezelf als

Ik ben alleen gelaten

Dus ik houd vast, ik ben

Worstelen met mijn donkerste gedachten

Spannend om door de mist te kijken

De duidelijkheid die ik ooit had

Glijdt als zand dwars door mijn handen

Ik heb het leven gekoesterd

Genoten van adem

Ik wil niet vechten

Om niet te vervagen

de gevoelens ik

Ik wil niet onder ogen zien

Verscheuren me van binnen

Ik houd vast aan het leven

Bang voor wat ik zou kunnen doen

Doe aan mezelf als

Ik ben alleen gelaten

Dus ik hou me stevig vast

Om de pijn die is

Mij ​​binnen houden

Het is het enige

Mij ​​in leven houden