Close to Paradise - Soulwax

Well, I, I arrive here in the late '60, '69 I think it was

And I found a paradise, something then I couldn’t believe

I mean, it was a beautiful place with fantastic weather

And the payéses and the extranjeros, they were here

They were, most of them were Americans, Canadians, Swedish

And, um, painters, artists

Fantastic people, there were no classes

The houses, they were open, nobody closed the doors

It was a great, great, uh, life

I came in 1972

And, um, I came, I arrived to an island which was virgin nature

And sunny, there’s flowers and everything was green and

Uh, it was just so overwhelming that I couldn’t believe it

It just, uh, it just hit me so strongly

That I, uh, felt like being in paradise

In Spanish, it’s Anna Maria «Noche y Día»

It’s mean Ana Maria «Day and Night»

Because I was everywhere

I don’t want to lose one minute of this party

Or in the beach or in the discotheques

Everywhere I was, I tried to be

All around the island, always twenty-four hours

I was sleeping nothing

Just few hours sometimes when my body was going to die

When I start to work in Pacha

They tell me, «You can be go-go dancer»

And I said, «Yes, but please with one clause

At five o’clock in the morning, I want to go away»

And then, the boss of the dancer in this time

She say the, «Okay, you can do it, but straight up

Don’t say this to anyone

And when it’s five o’clock, you just take the door and go where you want»

And so, five o’clock every night, when I finished work

I ran to dance in another discotheque and

I ran to Ku to make more friends here around

Like this, uh, it was okay

The minute I came here

Just getting out of the plane, landing in Ibiza

I knew this was my place forever

I don’t know, even the smell I adored

I felt this is my home

My name is Rossetta Montenegro, I was born in Venezuela

But I live many part of the planet so I got to meet so many people

Everyone came to see me in Ibiza during those days and now still

I work in, um Pacha, I work in Ku, I work in Amnesia

I work in all over the places here

Imagine Ibiza in the '72, used to live with the payéses

And, uh, they were really nice people, you know

They didn’t get impress about our outfits that were really freak

You know, I mean, we were freak

We used to get whatever

A bottle of Coke, we’d cut it and we’d make, uh

Two things for a bra, you know?

It was really funny

The fantasy that all the people used to have that time

At least at that time, we used to have two or three pareo

You can, you wear it on the head, over the, the shoulders as a child

And we only carry a basket, this Incan basket

With all our stuff there

So we didn’t have to go to our house to get things, you know

No, it was easy going

You know, we used to go to the disco without, barefoot

In bathing suits with a pareo

And sometimes, people naked

Full of colors and things, you know, but, uh, flowers all over

Going close to paradise, but we took the wrong way

I don’t know, maybe this is the right way, we don’t know, but

It didn’t go the way we were expecting

When I say «we,» I’m talking about

All these freaks then we had dreams

Somebody asked me about her and then, «What do you think about that?»

And I say that would’ve been, that’s what I really believed

It was a paradise, absolute paradise

Somehow, it took a way then became what it is now

And I’m sure people that arrive now are still thinking that that’s a paradise

Definitely it’s not the paradise that we knew, it’s another paradise

But maybe now is the, I don’t know, I’m not sure about anything

Reality is not the same for everybody, so

We use the words in a way like if it is an absolute truth, that don’t exist

That makes the thing more complicated

Nou, ik, ik arriveer hier eind '60, '69, ik denk dat het was

En ik vond een paradijs, iets wat ik toen niet kon geloven

Ik bedoel, het was een prachtige plek met fantastisch weer

En de payéses en de extranjeros, ze waren hier

Het waren, de meesten van hen waren Amerikanen, Canadezen, Zweeds

En, eh, schilders, kunstenaars

Fantastische mensen, er waren geen lessen

De huizen, ze waren open, niemand sloot de deuren

Het was een geweldig, geweldig, uh, leven

Ik kwam in 1972

En, eh, ik kwam, ik kwam aan op een eiland dat ongerepte natuur was

En zonnig, er zijn bloemen en alles was groen en

Uh, het was zo overweldigend dat ik het niet kon geloven

Het trof me gewoon zo sterk

Dat ik, uh, het gevoel had in het paradijs te zijn

In het Spaans is het Anna Maria «Noche y Día»

Het is gemeen Ana Maria «Dag en Nacht»

Omdat ik overal was

Ik wil geen minuut van dit feest verliezen

Of op het strand of in de discotheken

Overal waar ik was, probeerde ik te zijn

Over het hele eiland, altijd vierentwintig uur

Ik sliep niets

Soms maar een paar uur toen mijn lichaam zou sterven

Wanneer ik begin te werken in Pacha

Ze vertellen me: «Je kunt go-go-danseres zijn»

En ik zei: "Ja, maar alsjeblieft met één clausule"

Om vijf uur 's ochtends wil ik weggaan»

En dan, de baas van de danser in deze tijd

Ze zei: "Oké, je kunt het doen, maar rechtdoor"

Zeg dit tegen niemand

En als het vijf uur is, neem je gewoon de deur en ga je waar je wilt»

En dus, elke avond om vijf uur, als ik klaar was met werken

Ik rende om te dansen in een andere discotheek en

Ik rende naar Ku om hier meer vrienden te maken

Zo, uh, het was oké

Op het moment dat ik hier kwam

Net uit het vliegtuig stappen, landen op Ibiza

Ik wist dat dit voor altijd mijn plek was

Ik weet het niet, zelfs de geur die ik aanbad

Ik voelde dat dit mijn thuis was

Mijn naam is Rossetta Montenegro, ik ben geboren in Venezuela

Maar ik woon op een groot deel van de planeet, dus ik heb zoveel mensen mogen ontmoeten

Iedereen kwam in die tijd naar me op Ibiza en nu nog steeds

Ik werk in, um Pacha, ik werk in Ku, ik werk in Amnesia

Ik werk in alle plaatsen hier

Stel je Ibiza in de '72 voor, woonde vroeger bij de payéses

En, uh, het waren echt aardige mensen, weet je?

Ze maakten geen indruk op onze outfits die echt freaky waren

Weet je, ik bedoel, we waren gek

Vroeger kregen we wat dan ook

Een fles cola, we snijden het en we maken, uh

Twee dingen voor een bh, weet je?

Het was heel grappig

De fantasie die alle mensen in die tijd hadden

In die tijd hadden we tenminste twee of drie pareo's

Dat kan, je draagt ​​het als kind op het hoofd, over de schouders

En we hebben alleen een mand, deze Inca-mand

Met al onze spullen erbij

Dus we hoefden niet naar ons huis om dingen te halen, weet je?

Nee, het was makkelijk in de omgang

Weet je, we gingen naar de disco zonder, op blote voeten

In badpak met pareo

En soms, mensen naakt

Vol met kleuren en zo, weet je, maar, uh, overal bloemen

We kwamen dicht bij het paradijs, maar we namen de verkeerde kant op

Ik weet het niet, misschien is dit de juiste manier, we weten het niet, maar

Het ging niet zoals we hadden verwacht

Als ik 'wij' zeg, heb ik het over

Al deze freaks, toen hadden we dromen

Iemand vroeg me naar haar en toen: "Wat vind je daarvan?"

En ik zeg dat dat zou zijn geweest, dat is wat ik echt geloofde

Het was een paradijs, een absoluut paradijs

Op de een of andere manier nam het een weg en werd het wat het nu is

En ik weet zeker dat mensen die nu arriveren nog steeds denken dat dat een paradijs is

Het is absoluut niet het paradijs dat we kenden, het is een ander paradijs

Maar misschien is nu de, ik weet het niet, ik ben nergens zeker van

De realiteit is niet voor iedereen hetzelfde, dus

We gebruiken de woorden op een manier alsof het een absolute waarheid is die niet bestaat

Dat maakt het nog ingewikkelder