Eye Of The Storm - Soliloquium

The allure of chaos, the raging tempest

Cling to life in the starting blocks

As the hourglass grows emptier still

Enduring, wallow in weakness of mine

The crack in the looking glass

To alone tread the pathways in light of spring

To have nothing has never been such bliss

Is it rain or tears?

Savage climate or brooding fears

A labyrinth of years

This darkness is mine through the eye of every storm

The slowing of heartbeats

Ambition’s flame continually burns

Leaves me to wonder when the limelight is mine to enter

To leave this place and soar beyond the vast terrains

But a recurring dream, never quite in reach

The nighttime world, its damaged poetry

Its soothing tones, its healing silence

De allure van chaos, de razende storm

Klamp je vast aan het leven in de startblokken

Naarmate de zandloper nog leger wordt

Volhardend, wentelen in mijn zwakheid

De barst in het kijkglas

Om alleen de paden te betreden in het licht van de lente

Niets hebben is nog nooit zo heerlijk geweest

Is het regen of tranen?

Woest klimaat of broeierige angsten

Een labyrint van jaren

Deze duisternis is van mij door het oog van elke storm

Het vertragen van de hartslag

De vlam van Ambition brandt continu

Laat me me afvragen wanneer de schijnwerpers van mij zijn om binnen te komen

Om deze plek te verlaten en voorbij de uitgestrekte terreinen te vliegen

Maar een terugkerende droom, nooit helemaal binnen bereik

De nachtelijke wereld, zijn beschadigde poëzie

Zijn rustgevende tonen, zijn helende stilte