Countryside Bohemians - Solefald

We rode along the linear scaffold

To a fertile sidetrack

Not yet been tamed

By urban architecture

Unknown in a rural village

Tresspassing silent roads

Deserted bu television natives

Rows of rusty tracktors left behind

To keep the sunset company

We strived the valley sides

Reached the bright blue castle

It appeared in defiant solitude

Spreading scraps of paint

Out on the October sky surface

From inside a giant panorama

Our conversation evolved

To women and witches and sex

We ate the saucy beaf

And dark rumanian red

Before nightfall dragged us into its coat

To watch to circular star belt

Wrapping us tightly together

In the pale flame of the parafin lamp

A blue rope lowered onto glowing necks

We entered the circle of branches spread out

Like countryside bohemians

Reeking of whiskey and wool

The knife cut from grey to red

A brotherhood of blood

Dripping down on the heather

And into the soil

We were mystics balancing

On the plunge of knowledge

Ready to fall in ecstasy

Of retire smart stupidity

After a one-night stand

With anima mundi

We reden langs de lineaire steiger

Naar een vruchtbaar zijpad

Nog niet getemd

Door stedelijke architectuur

Onbekend in een landelijk dorp

Stille wegen betreden

Verlaten bu tv-inboorlingen

Rijen roestige trekkers achtergelaten

Om de zonsondergang gezelschap te houden

We hebben gestreefd naar de valleikanten

Het helderblauwe kasteel bereikt

Het verscheen in uitdagende eenzaamheid

Restjes verf verspreiden

Op het hemeloppervlak van oktober

Van binnenuit een gigantisch panorama

Ons gesprek is geëvolueerd

Aan vrouwen en heksen en seks

We aten de pittige beaf

En donker Roemeens rood

Voordat de avond viel, sleepte hij ons in zijn jas

Naar de ronde sterrenriem kijken

Ons nauw samenpakken

In de bleke vlam van de paraffinelamp

Een blauw touw neergelaten op gloeiende nekken

We kwamen in de cirkel van verspreide takken

Zoals plattelandsbohemiens

Ruiken naar whisky en wol

Het mes sneed van grijs naar rood

Een broederschap van bloed

Druipend op de heide

En in de grond

We waren mystici die aan het balanceren waren

Op het nippertje van kennis

Klaar om in extase te vallen

Van slimme domheid met pensioen

Na een stand van één nacht

Met anima mundi