Бог-суперстар - Смысловые Галлюцинации, Вячеслав Бутусов

Темная ночь, выбираюсь из клуба, сзади кто-то окликнул: «Эй, Буба!»

Прибавляю шаг, прикуриваю нервно, надо было выходить через служебный,

Снова голос: «Здравствуйте, Буба!»

и улыбается улыбкой беззубой,

Подмигивает под-под-подбитым глазом, кто такой – похож на всех сразу.

Он начал: «Ну, ты, Серега - ковбой, слышал твою песню «Вечно молодой»,

Остальное творчество мне не понятно, неужели тебе самому приятно?»

Я говорю: "Ну, я-то ковбой, а ты-то, дружище, кто будешь такой?

Ты при всей своей неопрятности нарываешься на неприятности"

Ответ был как удар током: «Я идол советского рока,

Прибыл с берега истины все наболевшее высказать.

Ты что творишь, ты погряз в пороке, кто так выглядит в русском роке,

Что за песни – сколько соплей, ты позоришь меня, Сергей.

Поверь, мне больно говорить об этом, но почему ты не поешь дуэтом?

Все люди как люди, кто в Москве, кто в Австралии, а ты с Шахриным все на Среднем Урале,

Если не будешь дружить с головой не бывать тебе, Буба, супер-звездой.

Брось эти фокусы – иначе конец, это приказ, Сергей Бобунец!»

Сказал и исчез, словно ветер унес, кто это был, и что он тут нес,

Может у него какое-то горе и, что мне теперь – повеситься что ли?

У каждого в роке – свои пороки, давно пора извлекать уроки,

У каждого в роке – свои пороки, белеет мой парус такой одинокий,

Белеет мой парус такой одинокий, белеет мой парус такой одинокий.

Het is een donkere nacht, ik ga de club uit, iemand achter me riep: "Hé, Buba!"

Ik voeg een stap toe, ik steek nerveus een sigaret op, ik moest door het kantoor naar buiten,

Een andere stem: "Hallo, Buba!"

en glimlacht een tandeloze glimlach,

Hij knipoogt met een onder-onder-blauw oog, wie hij is - lijkt op iedereen tegelijk.

Hij begon: "Nou, jij, Seryoga - een cowboy, hoorde je lied" Forever Young ",

De rest van het werk is mij niet duidelijk, ben je zelf echt tevreden?

Ik zeg: "Nou, ik ben een cowboy, en jij, vriend, wie zal jij zijn?

Ondanks al je slordigheid kom je in de problemen."

Het antwoord was als een elektrische schok: "Ik ben een idool van de Sovjet-rock,

Aangekomen van de kust van de waarheid om alle pijn te uiten.

Wat ben je aan het doen, je zit vast in ondeugd, wie ziet er zo uit in Russische rock,

Wat voor soort liedjes - hoeveel snot, je maakt me te schande, Sergey.

Geloof me, het doet me pijn om erover te praten, maar waarom zing je geen duet?

Alle mensen zijn als mensen, sommigen in Moskou, sommigen in Australië, en jij en Shakhrin zijn allemaal in de Midden-Oeral,

Als je geen vrienden maakt met je hoofd, zul je, Buba, geen superster zijn.

Gooi deze trucs - anders het einde, dit is een bevel, Sergey Bobunets!

zei hij en verdween, alsof de wind had weggeblazen wie het was en wat hij hier droeg,

Misschien heeft hij een soort van verdriet en wat moet ik nu doen - mezelf ophangen of zoiets?

Iedereen in rock heeft zijn ondeugden, het is tijd om lessen te leren

Iedereen in de rots heeft zijn eigen ondeugden, mijn zeil zo eenzaam wordt wit,

Mijn zeil wordt zo eenzaam wit, mijn zeil wordt zo eenzaam wit.