Самая обычная музыка - Сметана band

Куплет 1:

У нас тут что-то вроде кризиса,

Армагеддон уже вот-вот.

Меня переедет танк из телевизора,

Перед экраном кто-то надорвет живот.

А нас пакуют на концерте в тачку,

И вешают неправильный послы на сдачу,

От смеха че-то я поплыл и плачу:

Ты точно уверен, что спасаешь моей череп, эй?

Так забей мои двери, запрети смотреть телек, эй,

Ты так скорей приблизишься к цели,

Не допустишь потери, эй,

Но не лезь, слышишь, сука?

Не лезь в мой плеер.

Припев:

Ведь это самая обычная музыка,

Быть обо всём — её обычная черта

И не изменит этого ничто, никто

И никогда, никогда, никогда.

Это самая обычная музыка,

Гудит в наушниках, гоняет поезда,

Без саундтрека вымершими кажутся мне

Города, города, города.

Куплет 2:

У нас тут что-то вроде кризиса,

У непринимаемых в расчёт.

Нас перемелют шестерни большого бизнеса,

Предусмотрительно зашив каждому рот.

Но прикинь, даже если не буду петь о смерти,

Она никуда не денется, причины выходить с балконов

Не исчезнут.

И люди будут трахаться,

И в людях будет ненависть, а музыка такая,

Как мы и живём тут.

Припев:

Ведь это самая обычная музыка,

Быть обо всём — её обычная черта

И не изменит этого ничто, никто

И никогда, никогда, никогда.

Это самая обычная музыка,

Гудит в наушниках, гоняет поезда,

Без саундтрека вымершими кажутся мне

Города, города, города.

Куплет 3:

У нас тут что-то вроде кризиса —

Неправильными песнями живём.

Наша духовность подло перегрызена

Видом оборванных хрущевок за окном.

Так забей мои окна и заколоти двери, эй,

Спаси, сохрани и избавь от новостей,

Ты так скорей приблизишься к цели

И заставишь поверить, эй,

Что действительно хочешь спасти мой череп…

Припев:

Ведь это самая обычная музыка,

Быть обо всём — её обычная черта

И не изменит этого ничто, никто

И никогда, никогда, никогда.

Это самая обычная музыка,

Гудит в наушниках, гоняет поезда,

Без саундтрека вымершими кажутся мне

Города, города, города.

Vers 1:

We hebben hier zoiets als een crisis,

Armageddon is al hier.

Ik zal worden overreden door een tank van de tv,

Voor het scherm scheurt iemand zijn maag open.

En ze pakken ons bij het concert in een kruiwagen,

En ze hangen de verkeerde ambassadeurs op voor overgave,

Van het lachen zwom ik en huilde:

Weet je zeker dat je mijn schedel redt?

Dus doe mijn deuren op slot, stop met tv kijken, hé

Je komt zo snel dichter bij het doel,

Zal je niet laten verliezen, hey

Maar stap niet in, hoor je, trut?

Knoei niet met mijn speler.

Refrein:

Dit is tenslotte de meest gewone muziek,

Over alles zijn is haar gebruikelijke eigenschap

En niets zal dit veranderen, niemand

En nooit, nooit, nooit.

Dit is de meest gewone muziek

Zoemende koptelefoon, rijdende treinen,

Zonder soundtrack lijken ze mij uitgestorven

Steden, steden, steden.

vers 2:

We hebben hier zoiets als een crisis,

Met wie geen rekening wordt gehouden.

De versnellingen van de grote bedrijven zullen ons vermalen

Naai voorzichtig elke mond.

Maar denk, zelfs als ik niet over de dood zing,

Ze gaat nergens heen, redenen om de balkons te verlaten

Ze zullen niet verdwijnen.

En mensen zullen neuken

En er zal haat zijn in mensen, en muziek is zo,

Hoe we hier leven.

Refrein:

Dit is tenslotte de meest gewone muziek,

Over alles zijn is haar gebruikelijke eigenschap

En niets zal dit veranderen, niemand

En nooit, nooit, nooit.

Dit is de meest gewone muziek

Zoemende koptelefoon, rijdende treinen,

Zonder soundtrack lijken ze mij uitgestorven

Steden, steden, steden.

vers 3:

We hebben hier zoiets als een crisis -

We leven met de verkeerde liedjes.

Onze spiritualiteit is verachtelijk geknaagd

Uitzicht op aan flarden gescheurde Chroesjtsjov-huizen buiten het raam.

Dus plak mijn ramen dicht en plak mijn deuren dicht, hey

Bewaar, bewaar en verwijder het nieuws,

Je komt zo snel dichter bij het doel

En laat je geloven, hey

Dat je echt mijn schedel wilt redden...

Refrein:

Dit is tenslotte de meest gewone muziek,

Over alles zijn is haar gebruikelijke eigenschap

En niets zal dit veranderen, niemand

En nooit, nooit, nooit.

Dit is de meest gewone muziek

Zoemende koptelefoon, rijdende treinen,

Zonder soundtrack lijken ze mij uitgestorven

Steden, steden, steden.