Casablanca Moon - Slapp Happy

He used to wear fedoras but now he sports a fez

There’s cabalistic innuendoes in everything he sez

Sucking on a cigarette, picking up a thread

Underneath the Casablanca Moon

He lurks behind a paper in the shadow of a mosque

He can’t count all the continents he’s crossed

Trailing party members leaving footprints in the frost

Underneath the Acnalbasac Noom

His cover was broken somewhere in Hoboken

The Man said his case was lost

He was sent to the Orient

A double agent double crossed

There’s a cocaine stain on his moustache

The pieces of his puzzle just don’t join

People in high places want to stamp his many faces

On a trans-Caucasian coin

He’d better watch his steps 'cos sooner or later

They’ll find his headless body in a ventilator

Lines of sweat like tinsel start to smart his eyes

Neurosis seeps like semen through the cracks in his disguise

In a dark bordello cracked a mirror with his cries

Underneath the Casablanca Moon

Yesterday evening he finally lost his mind

The walls fell in, he saw mankind

Standing before him all raising their hands

In a significant gesture which he didn’t understand

Hij droeg vroeger fedora's, maar nu sport hij een fez

Er zijn kabbalistische toespelingen in alles wat hij sez

Op een sigaret zuigen, een draad oppakken

Onder de Casablanca-maan

Hij schuilt achter een papier in de schaduw van een moskee

Hij kan niet alle continenten tellen die hij heeft doorkruist

Leden van de partij die sporen achterlaten in de vrieskou

Onder de Acnalbasac Noom

Zijn dekmantel was ergens in Hoboken gebroken

De man zei dat zijn zaak verloren was

Hij werd naar het Oosten gestuurd

Een dubbele agent dubbel gekruist

Er zit een cocaïnevlek op zijn snor

De stukjes van zijn puzzel vallen gewoon niet samen

Mensen op hoge plaatsen willen zijn vele gezichten afstempelen

Op een trans-Kaukasische munt

Hij kan maar beter op zijn passen letten, want vroeg of laat?

Ze zullen zijn onthoofde lichaam in een beademingsapparaat vinden

Zweetstrepen als klatergoud beginnen zijn ogen te schitteren

Neurose sijpelt als sperma door de scheuren in zijn vermomming

In een donker bordeel kraakte een spiegel met zijn kreten

Onder de Casablanca-maan

Gisteravond was hij eindelijk gek geworden

De muren vielen in, hij zag de mensheid

Staande voor hem allemaal hun handen opstekend

In een belangrijk gebaar dat hij niet verstond