Już nie wczoraj - Shellerini, The Returners

Wczoraj umarło, nie rozczulam się nad truchłem

Choć bywa różnie to nie muszę strzec się luster

Już nie wczoraj, a jeszcze przed jutrem

Bez trzech szóstek w tle

Przez te pajęczyny dróg mknę

Przestałem patrzeć wstecz, grzech to na to czas trwonić

Każdy dzień, dobrym dniem by zacisnąć dłoń na broni

Zionie zwiastun wojen, pokój ludziom dobrej woli

Zbyt silni by dać się zaszczuć tej penerze paranoi

Hajs nas nie zniewolił, czas — uspokoił trochę

A co widział monitoring dawno spłynęło rynsztokiem

Do mnie pod kloszem

Typy noszą dumę w sercu

Prosto, bez lęku i bez stada terapeutów

My zbiór strzępów, zgiełku nocy i dnia

Im mniej słów, tym więcej czynów, co się ciskasz?

W biegu ku szczęściu wtóruje nam ambicja

Ambicja przez która każdy z nas po parę blizn ma

Znów na walizkach

W nas krzyk, za nami popiół

Choćby cały świat był przeciwko stawimy opór

Nasz dymi upór, do dołu oni nas nie ściągną

W stadzie białych kruków zbyt cenimy sobie wolność

Niesie para reeboków, jak wiatr niesie te zwrotki przez chodnik

Spokój, mój strażnik warowni

I choć ponoć kwit wszystkim wokół rządzi

To żaden z moich ludzi od wartości nie odstąpił

Pomimo klątw dziś mocniejsi w duchu

Pewniejsi ruchów już bez spięć i duchów

To dla moich druhów, każdy bity, kuty w ogniu

Dziś bliżej dachu świata choć uciekał grunt spod nóg

Bunt pomógł się odkuć, powrót do domu

Bez wybujałych bonzów, nowobogackich japiszonów

Bez fali klonów, clownów, dziwnych sporów

Zazdrość, nienawiść - nie cierpię na żadną z tych chorób

Te płuca smogu pełne jak my nadziei

Znamy track tych podziemi, Imperium jak Steve Buscemi

Od życia bonus — umiejętność by coś zmienić

Świat kolorów już nie skąpi, słońce weszło w zenit

Gisteren stierf, ik heb geen medelijden met het lijk

Hoewel het ook anders kan, hoef ik niet op te passen voor spiegels

Niet gisteren, maar voor morgen

Geen drie zessen op de achtergrond

Ik ren door deze spinnenwebben van wegen

Ik stopte met terugkijken, zonde is mijn tijd eraan verspillen

Elke dag, een goede dag om je hand op het pistool te klemmen

Zionie, een voorbode van oorlogen, vrede voor mensen van goede wil

Te sterk om gecharmeerd te zijn van deze vage paranoia

Hajs heeft ons niet tot slaaf gemaakt, de tijd heeft ons een beetje gekalmeerd

En wat de bewakingszaag al lang door de goot heeft gestroomd

Voor mij in de schaduw

De types dragen trots in hun hart

Eenvoudig, zonder angst en zonder een kudde therapeuten

Wij zijn een verzameling van flarden, drukte van dag en nacht

Hoe minder woorden, hoe meer daden, wat squelch je?

Op de vlucht naar geluk echoot ambitie ons

Ambitie waardoor ieder van ons een paar littekens heeft

Weer op de koffers

Een schreeuw in ons, een as achter ons

Zelfs als de hele wereld tegen zou zijn, zouden we ons verzetten

Onze koppigheid is roken, ze zullen ons niet naar beneden halen

In een kudde witte kraaien hechten we te veel waarde aan vrijheid

Het draagt ​​een paar reeboks terwijl de wind deze strofen over het trottoir draagt

Gemoedsrust, mijn bewaker van het ruim

En hoewel wordt gezegd dat de bon alles regelt

Het is geen van mijn mensen die van waarden is afgeweken

Ondanks de vloeken, vandaag sterker van geest

Meer zelfverzekerde bewegingen zonder spanning en geesten

Het is voor mijn vrienden, elk geslagen, gesmeed in vuur

Vandaag, dichter bij het dak van de wereld, hoewel de grond onder mijn voeten vandaan kwam

Muiterij hielp ontlasten, terug naar huis

Geen uitbundige bonzons, geen nouveau riche yuppies

Geen golf van klonen, clowns, rare argumenten

Jaloezie, haat - ik lijd aan geen van deze ziekten

Deze smoglongen zijn vol hoop

We kennen het spoor van deze kerkers, het rijk zoals Steve Buscemi

Een bonus uit het leven - het vermogen om het verschil te maken

De wereld van kleuren is niet langer gierig, de zon staat op haar hoogtepunt