Бобби Фишер - SharOn

Я тот, кто благородно положит свой болт на твою беспонтовую тусу

Где торговлю еблом и шальное бабло снова в культ возведет биомусор

Тишиной угнетенная муза взрывает косяк моих мыслей, закрученных в узел

Мы строим с ней свой космодром на костях, с филигранно отточенным вкусом

В наше время стремятся стать звёздами, не являясь при этом творцами

Для других мы замутим за просто так наш закрытый sensation в дацане

И влюбленный танцор обнимает танцпол, не признав, но и не отрицая

Что наше время это капля кальпы, большой брат прокапал сахар и пока

У нас в арсенале тут столько ходов, позавидовал б сам Бобби Фишер

Пока в венах бежит электрический ток, пока год на надгробии не выжжен

Пока мозг генерирует мыслей поток, пока не перекроет на движе

Где сука-любовь разрывает толпу на куски тембром Кёртиса из Joy Division

Мы живы, мы дышим, покуда всевышний (ну если он есть)

Новизны не внесет в постанову за жизнь, что всегда

На порядок сложней, нелинейней чем просто набор установок (установок)

И деление на белое с черным — к чёрту, с обреченностью обрученные

Нас погубит слепое желание знать:

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Йоу, нас погубит слепое желание знать:

Были ли правы хоть в чём-то мы

И мы все тут однажды уснем навсегда — такова неизбежная участь

Наше время течёт, наше время — вода, и над каждым сгущаются тучи

Я шагаю в четвертый десяток с багажом мною прожитых лет

Убиваю в себе государство, но помню о том, что оно убивает в ответ

Эта истина где-то вне времени, я скажу это сорванным голосом

Так спонтанно сложилось, что мой сценический образ — это отсутствие образа

Жизнь — это ебаный стресс и сложнейший процесс, но пока мы в него вовлеченные

Будем слепо идти за сильнейшим желанием знать:

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Были ли правы хоть в чём-то мы, были ли правы хоть в чём-то мы

Йоу, нас погубит слепое желание знать:

Были ли правы хоть в чём-то мы

Ik ben degene die nobel mijn bout op je bespontoon feest zal zetten

Waar de handel in verdomde en gekke buit opnieuw tot een cultus wordt verheven door bioafval

Met stilte ontploft de onderdrukte muze de jamb van mijn gedachten, verwrongen in een knoop

We bouwen onze eigen cosmodroom met haar op de botten, met een fijngeslepen smaak

In onze tijd streven ze ernaar om sterren te worden, terwijl ze geen makers zijn

Voor anderen zullen we zonder reden ons gesloten gevoel in een datsan opwekken

En de verliefde danseres knuffelt de dansvloer, niet herkennend, maar ook niet ontkennend

Dat onze tijd een druppel kalpa is, grote broer druppelde suiker en tot ziens

We hebben zoveel moves in ons arsenaal dat Bobby Fischer zelf jaloers zou zijn

Terwijl de elektrische stroom door de aderen loopt, tot het jaar op de grafsteen wordt verbrand

Terwijl het brein een stroom van gedachten genereert, totdat het onderweg blokkeert

Waar bitch love de menigte aan stukken scheurt met het timbre van Curtis van Joy Division

We leven, we ademen zolang als de Almachtige (nou ja, als hij bestaat)

Het zal geen nieuwigheid introduceren in de resolutie voor het leven, wat altijd is

Een orde van grootte complexer, niet-lineair dan alleen een set instellingen (instellingen)

En de verdeling in wit en zwart - naar de hel met gedoemde verloofden

We zullen vernietigd worden door een blind verlangen om te weten:

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Yo, we zullen worden gedood door het blinde verlangen om te weten

Hadden we in ieder geval ergens gelijk?

En we zullen hier allemaal op een dag voor altijd in slaap vallen - dat is het onvermijdelijke lot

Onze tijd stroomt, onze tijd is water en wolken pakken zich samen boven iedereen

Ik ga mijn vierde decennium in met de bagage van de jaren die ik heb geleefd

Ik dood de staat in mezelf, maar ik herinner me dat het doodt als reactie

Deze waarheid is ergens buiten de tijd, ik zal het met een gebroken stem zeggen

Het gebeurde zo spontaan dat mijn toneelbeeld de afwezigheid van een beeld is

Het leven is een verdomde stress en het moeilijkste proces, maar voor nu zijn we erbij betrokken

Laten we blindelings het sterkste verlangen volgen om te weten:

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Hadden we tenminste ergens gelijk, hadden we tenminste ergens gelijk?

Yo, we zullen worden gedood door het blinde verlangen om te weten

Hadden we in ieder geval ergens gelijk?