Ария варяжского гостя - Северные врата

О скалы грозные дробятся с ревом волны,

И с белой пеной крутясь бегут назад,

Но тверды серые утесы,

Выносят волн напор над морем стоя.

От скал тех каменных у нас, варягов кости,

От той волны морской в нас кровь руда пошла,

А мысли тайны от туманов,

Мы в море родились, умрем на море

Мечи булатны, стрелы остры у варягов,

Наносят смерть они без промаха врагу,

Отважны люди стран полночных,

Велик их Один бог, угрюмо море.

O formidabele rotsen worden verpletterd met het gebrul van de golf,

En met wit schuim, draaiend, rennen ze terug,

Maar de grijze kliffen zijn hard,

Ze verdragen de druk van de golven over de zee terwijl ze staan.

Van de rotsen van die steen hebben wij, de Varangianen, botten,

Van die golf van de zee stroomde bloederts in ons,

En de gedachten van het mysterie uit de mist,

We zijn geboren in de zee, we zullen sterven op de zee

De zwaarden zijn van damast, de pijlen zijn scherp bij de Varangians,

Ze brengen de vijand de dood zonder iets te missen,

Dappere mensen van middernachtlanden,

Hun enige god is groot, de zee is somber.