La fuerza de la vida - Sergio Dalma

Hasta cuando nos marchamos lejos

por cobardia o por despecho,

por un amor inconsolable,

cuando en casa el tiempo pasa sin vivirle

y lloras porque no sabes por qué

una fuerza enorme esta en nosotros mismos,

la sencillez de lo sencillo

donde las luchas son inutiles,

es mas fuerte que una muerte incomprensible,

es vencer esa nostalgia que nos se va de ti.

Tienes que poner los dedos en tu herida

y entonces sentirás la fuerza de la vida,

que te conducirá, lo sé,

amor ya lo veras,

a la salida que hoy no ves.

Cuando te recomen los silencios

y el corazón les pone precio

con un rumor insoportable

cuando te hundes y no puedes levantarte,

y hasta cuando la esperanza

piensas que se perderá.

Es la voluntad que a todo desafia,

es nuestra dignidad, la fuerza de la vida

que no preguntará que es la eternidad,

aunque sepa que la ofenden,

o que la venden sin piedad.

Tienes que tocar el fondo de tu herida

y reconoceras la fuerza de la vida,

que te conducirá, lo sé,

no te dejará marchar,

no te dejará, ten fe.

Hasta dentro de la carcel

de esta enorme hipocresia,

y en los frios hospitales

de ese mal de nuestros días,

una fuerza te vigila,

tu la reconocerás,

es la fuerza testaruda que hay en ti,

que sueña y son se va de ti.

Coro: Es la voluntad

más fragil e infinita,

es nuestra dignidad

la fuerza de la vida.

Es nuestro amor, la fuerza de la vida,

que no preguntará,

que es la eternidad,

porque siempre por nosotros luchará,

y no nos dejará.

Coro: Tienes que tocar

la llaga de tu herida,

y reconocerás

la fuerza de la vida.

La fuerza dentro de ti,

la tienes que presentir

y allí estará,

la fuerza de la vida,

que te conducirá, lo sé,

que susurra convencida

lo importante que la vida es.

Zelfs als we weglopen

uit lafheid of uit wrok,

voor een ontroostbare liefde,

wanneer thuis de tijd verstrijkt zonder ernaar te leven

en je huilt omdat je niet weet waarom

er zit een enorme kracht in onszelf,

de eenvoud van het simpele

waar de gevechten zinloos zijn,

is sterker dan een onbegrijpelijke dood,

Het is om die nostalgie te overwinnen die je verlaat.

Je moet je vingers in je wond steken

en dan zul je de kracht van het leven voelen,

dat zal je leiden, ik weet het,

liefde, je zult zien,

naar de uitgang die je vandaag niet ziet.

Wanneer stiltes je aanbevelen

en het hart zet er een prijs op

met een ondraaglijk geluid

als je zinkt en niet meer kunt opstaan,

en zelfs wanneer de hoop

je denkt dat het verloren gaat.

Het is de wil die alles tart,

het is onze waardigheid, de kracht van het leven

die niet zal vragen wat de eeuwigheid is,

ook al weet ze dat ze haar beledigen,

of dat ze het genadeloos verkopen.

Je moet de onderkant van je wond aanraken

en je zult de kracht van het leven herkennen,

dat zal je leiden, ik weet het,

zal je niet laten gaan

zal je niet verlaten, heb vertrouwen.

Zelfs in de gevangenis

van deze enorme hypocrisie,

en in de koude ziekenhuizen

van dat kwaad van onze dagen,

een kracht waakt over je,

je zult haar herkennen,

Het is de koppige kracht in jou

die droomt en van je weg is.

Koor: Het is de wil

kwetsbaarder en oneindig,

het is onze waardigheid

De kracht van het leven.

Het is onze liefde, de kracht van het leven,

dat zal niet vragen,

wat is eeuwigheid,

omdat hij altijd voor ons zal vechten,

en zal ons niet verlaten.

Koor: Je moet spelen

de wond van je wond,

en je zult het herkennen

De kracht van het leven.

De kracht in jezelf

je moet het presenteren

en daar zal het zijn,

De kracht van het leven,

dat zal je leiden, ik weet het,

dat fluistert overtuigd

hoe belangrijk het leven is.