Партизанская дочь - Сергей Наговицын

Тебя просто тошнит: заграничная мебель и скрипка,

Цифровой пылесос, как у всех ненормальных людей.

За семейным столом у тебя пропадает улыбка,

И ты смотришь на таймер, ты желаешь уйти поскорей.

Наступает ночь, надвигается темень.

Партизанская дочь, пришло твоё время

Партизанская дочь.

Ты одень масхалат, состоящий из джинсов и майки,

Заряди патронташ сигаретами фирмы «Опал».

И заменит тебе автомат двухкассетник с далёкой Ямайки,

А землянкою станет в твоём доме ближайший подвал.

Наступает ночь, надвигается темень.

Партизанская дочь, пришло твоё время

Партизанская дочь.

Тебе нравилось грязью бросать по прохожим с крыши,

Ты так рада была, когда разбила соседу стекло.

Сколько ран на твоей голове, сколько ссадин и шишек,

Сколько раз участковый ловил, и тебе везло.

Партизанская дочь, пришло твоё время

Партизанская дочь.

Je voelt je gewoon ziek: buitenlandse meubels en een viool,

Digitale stofzuiger, zoals alle gekke mensen.

Aan de familietafel verdwijnt je glimlach,

En je kijkt naar de timer, je wilt zo snel mogelijk vertrekken.

De nacht valt, de duisternis nadert.

Partizanendochter, je tijd is gekomen

partijdige dochter.

Je trekt een camouflagejas aan bestaande uit een spijkerbroek en een T-shirt,

Laad de bandelier met Opal-sigaretten.

En een machinegeweer met twee cassettes uit het verre Jamaica zal je vervangen,

En de dichtstbijzijnde kelder wordt een dug-out in uw huis.

De nacht valt, de duisternis nadert.

Partizanendochter, je tijd is gekomen

partijdige dochter.

Je gooide graag modder naar voorbijgangers vanaf het dak,

Je was zo blij toen je het glas van je buurman brak.

Hoeveel wonden op je hoofd, hoeveel schaafwonden en stoten,

Hoe vaak heeft de wijkagent betrapt, en je had geluk.

Partizanendochter, je tijd is gekomen

partijdige dochter.