Этап - Сергей Наговицын

Мендельсоновские дела

Напевает колесный стук.

Взяли прямо из-за стола,

Измарали в крови фату.

Помню только скамью и суд,

Помню — дождик все кап да кап.

И теперь мой душевный зуд

Утешает родной этап.

Спят котлы и фонарики в спецвагонах,

Автоматы в служебниках.

Пацаны, им по двадцать лет, в погонах

И друзья их в ошейниках.

Только мне не до сна, вспомнил мать, Иринку,

Вспомнил яблоню у реки.

И бегут в голове моей картинки,

И бегут километрики…

С центра музыку заказал,

Всей деревне гулять велел.

Детям стольники раздавал,

Денег тратил и не жалел.

Гривы в ленточках у коней

И гостями полна изба.

Все как надо, как у людей,

Но сыграла ва-банк судьба!

Mendelssohn zaken

Zoemend wiel gerommel.

Rechtstreeks van de tafel gehaald

De sluier was bevlekt met bloed.

Ik herinner me alleen de bank en de rechtbank,

Ik herinner me - regen alle pet en pet.

En nu mijn mentale jeuk

Comfort native podium.

Ketels en zaklampen slapen in speciale wagons,

Automaten in de onderhoudsboekjes.

Jongens, ze zijn twintig jaar oud, in uniform

En hun vrienden dragen een halsband.

Alleen ik kan niet slapen, ik herinnerde me mijn moeder, Irinka,

Ik herinnerde me een appelboom bij de rivier.

En rennen in het hoofd van mijn foto,

En kilometers lopen...

Ik bestelde muziek van het centrum,

Hij beval het hele dorp te lopen.

De stolniki die aan de kinderen werd uitgedeeld,

Ik heb geld uitgegeven en heb er geen spijt van gehad.

Manen in linten op paarden

En de hut zit vol gasten.

Alles is zoals het hoort, zoals bij mensen,

Maar het lot speelde all-in!