Obsession - September Stories

It only does this because I let it

And it only takes control because I feed it

And after giving in for the hundredth time today, I feel as if I need it

I know it’s just thoughts running through my head

But it feels so real

It feels like you and me

It’s like a helpless disease of the mind

That deteriorates and eats at my thoughts

Poisoning every thought and image

And making them one of it’s own

Everytime I try to overcome, I succumb

Giving in to the thoughts holding me captive

The thoughts that define me in all that I am

It feels surreal wondering if I’d be better off dead.

But is it real?

Is what should be asked instead

It’s been 15 years that I’ve held on to this question

15 years that it’s consumed me with it’s haunted remark

All along feels that I’ve been shooting blanks in the dark

Seeking answers to questions I can’t even comprehend

And somedays… somedays!

I wonder if this is it

If this is all I’ll ever amount to

If this is all that I’m supposed to be

(Sang beneath spoken word)

And at a quarter past three

I sold my life of simplicity

For something more

And maybe you can’t see it

It’s a dark feeling that eats away at all

Happiness from avoiding all of your fears

A feeling that tears down all those walls

That you’ve been building up over the years

Those walls that made you feel safe in your head

As if nothing could possibly go wrong

But you always knew that they would fall

All along

Everytime I try to make this right

It loops itself again and in the end I’m the one to blame

Like having a conscience, but yet feeling no shame

It’s a delusional hold on the mind

That recreates those past horrors that you’ve been running from

Once lost, but not forgotten

It takes years of trial and error

And even then you may not reach a definite end

It’s a disease that changes how you think

Changes what you think is rash and how you react and makes you seem different

when you try to interact

And makes it impossible to ever go back to the expression of normal

Or how it used to be

Because how it used to be… has gotten so far… away from me

(Sang beneath spoken word)

And at a quarter past three

I sold my life of simplicity

For something more

And maybe you can’t see it

But the fact that you left me

Has made me free

Free to make this choice

To end this dull and lifeless play

That I call purpose

Just like those memories of you and me

I swear we could lay there for hours

And do nothing but talk about the past

And life to come

Not once filled with a dull moment

And now I just want to know what’s running through that head of yours

Maybe I can overthink my way in and know exactly how you feel

Or if you thought for even one second that what we had was real

I know I’ve never been the same since that time

It’s like this contagion of the mind

Fears you or I finally can ignore it

No matter the reasoning, I just want to have control it

But honestly, I don’t know if I can

It’s like I’ve let the devil wrap himself around me

I’ve been filled with more fear going down

Than I ever have in the surface

I try not to be scared or nervous

But I think I’ve just come to terms with my purpose

Het doet dit alleen omdat ik het toesta

En het neemt alleen de controle over omdat ik het voed

En na vandaag voor de honderdste keer toe te geven, heb ik het gevoel dat ik het nodig heb

Ik weet dat het maar gedachten zijn die door mijn hoofd gaan

Maar het voelt zo echt

Het voelt alsof jij en ik

Het is als een hulpeloze ziekte van de geest

Dat verslechtert en vreet aan mijn gedachten

Elke gedachte en elk beeld vergiftigen

En ze een van zijn eigen maken

Elke keer dat ik probeer te overwinnen, bezwijk ik

Toegeven aan de gedachten die me gevangen houden

De gedachten die mij definiëren in alles wat ik ben

Het voelt surrealistisch om me af te vragen of ik dood beter af zou zijn.

Maar is het echt?

Is wat er in plaats daarvan moet worden gevraagd?

Het is 15 jaar geleden dat ik vasthield aan deze vraag

15 jaar dat het me heeft verteerd met zijn spookachtige opmerking

Al die tijd heb ik het gevoel dat ik losse flodders in het donker heb geschoten

Op zoek naar antwoorden op vragen die ik niet eens kan begrijpen

En op een dag... op een dag!

Ik vraag me af of dit het is

Als dit alles is wat ik ooit zal bereiken

Als dit alles is wat ik zou moeten zijn

(Zing onder het gesproken woord)

En om kwart over drie

Ik heb mijn leven van eenvoud verkocht

Voor iets meer

En misschien zie je het niet

Het is een donker gevoel dat alles wegvreet

Geluk door al je angsten te vermijden

Een gevoel dat al die muren afbreekt

Die je in de loop der jaren hebt opgebouwd

Die muren waardoor je je veilig voelde in je hoofd

Alsof er niets mis kan gaan

Maar je wist altijd dat ze zouden vallen

al die tijd

Elke keer als ik dit probeer goed te maken

Het herhaalt zichzelf en uiteindelijk ben ik de schuldige

Alsof je een geweten hebt, maar toch geen schaamte voelt

Het is een misleidende greep op de geest

Dat herschept die gruwelen uit het verleden waar je voor op de vlucht was

Eens verloren, maar niet vergeten

Het kost jaren van vallen en opstaan

En zelfs dan bereik je misschien geen definitief einde

Het is een ziekte die uw manier van denken verandert

Verandert wat je denkt dat huiduitslag is en hoe je reageert, waardoor je er anders uitziet

wanneer u probeert te communiceren

En maakt het onmogelijk om ooit terug te gaan naar de uitdrukking van normaal

Of hoe het vroeger was

Omdat hoe het vroeger was... zo ver is gekomen... weg van mij

(Zing onder het gesproken woord)

En om kwart over drie

Ik heb mijn leven van eenvoud verkocht

Voor iets meer

En misschien zie je het niet

Maar het feit dat je me verliet

Heeft me vrij gemaakt

Vrij om deze keuze te maken

Om dit saaie en levenloze spel te beëindigen

Dat noem ik doel

Net als die herinneringen aan jou en mij

Ik zweer dat we daar uren kunnen liggen

En doe niets anders dan praten over het verleden

En het komende leven

Niet één keer gevuld met een saai moment

En nu wil ik gewoon weten wat er door dat hoofd van je heen gaat

Misschien kan ik te lang nadenken en precies weten hoe je je voelt

Of als je ook maar één seconde dacht dat wat we hadden echt was

Ik weet dat ik sindsdien nooit meer dezelfde ben geweest

Het is net als deze besmetting van de geest

Ben bang dat jij of ik het eindelijk kunnen negeren

Ongeacht de redenering, ik wil er gewoon controle over hebben

Maar eerlijk gezegd weet ik niet of ik dat kan

Het is alsof ik de duivel zich om me heen heb laten wikkelen

Ik ben gevuld met meer angst om naar beneden te gaan

dan ik ooit aan de oppervlakte heb gehad

Ik probeer niet bang of nerveus te zijn

Maar ik denk dat ik zojuist mijn doel heb bereikt