Magma - Selig

Ich hab den Mond gesehen,

stumm und bleich wie ein Waisenkind.

Ich hörte Botschaften

jenseits der Menschen.

Ich spürte Einsamkeit

und ich stieg hinauf

hinter die Masken

hinter die Grenzen.

Und ein Lachen weint in meiner Brust.

Ich geh die Wege, die ich gehen muss

zwischen hellstem Schein und Nirgendwo

mit der Welt in meiner Hand.

Und nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest.

Ich sah das gottlose Schweigen

erloschener Engel.

an der begrabenen Sonne

am vergifteten Fluss.

Seh' die Blicke der Kinder

durch verheulte Hände

in meinen dunkelsten Träumen

wie zerbrochenes Glas.

Und ein Lachen weint in meiner Brust.

Ich geh die Wege, die ich gehen muss

vom hellstem Schein zum Nirgendwo

mit der Welt in meiner Hand.

Ohne Ankunft, ohne Wiederkehr,

manchmal wünscht ich, dass es anders wär.

So fern und doch so nah,

ich komme über Dich heut' Nacht.

Nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest.

Und ein Lachen weint in meiner Brust.

Ich geh die Wege, die ich gehen muss

zwischen hellstem Schein und Nirgendwo

mit der Welt in meiner Hand.

Ohne Ankunft, ohne Wiederkehr,

manchmal wünscht ich, dass es anders wär.

So fern und doch so nah,

ich komme über Dich heut' Nacht.

Und nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest.

Nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest,

nichts hält mich fest.

Ik zag de maan

stom en bleek als een wees.

ik hoorde berichten

voorbij de mens.

Ik voelde eenzaamheid

en ik klom omhoog

achter de maskers

achter de grenzen.

En een lach huilt in mijn borst.

Ik ga de weg die ik moet gaan

tussen het helderste licht en nergens

met de wereld in mijn handen.

En niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

Ik zag de goddeloze stilte

uitgestorven engel.

bij de begraven zon

bij de vergiftigde rivier.

Zie de ogen van de kinderen

door huilende handen

in mijn donkerste dromen

als gebroken glas.

En een lach huilt in mijn borst.

Ik ga de weg die ik moet gaan

van het helderste licht naar nergens

met de wereld in mijn handen.

Zonder aankomst, zonder terugkeer,

soms zou ik willen dat het anders was.

Zo ver en toch zo dichtbij

Ik kom vanavond naar je toe.

niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

En een lach huilt in mijn borst.

Ik ga de weg die ik moet gaan

tussen het helderste licht en nergens

met de wereld in mijn handen.

Zonder aankomst, zonder terugkeer,

soms zou ik willen dat het anders was.

Zo ver en toch zo dichtbij

Ik kom vanavond naar je toe.

En niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

niets houdt me tegen

niets houdt me tegen