The Way We Were - Save The Clock Tower

Drifting from my surroundings, this path feels too travelled.

It was eating me alive, now I’m content with searching for a sign.

But can you tell me why we fail by, we fail by design.

And why my bones are aching all the time.

And now it seems that something’s changing and this is bigger than we know.

We’ll divide as our worlds around us fall.

Now I know that I’ll take my place and make this home.

But it’s hard to feel home when home doesn’t know you at all.

Beneath our skin we’re still alone.

In the end with all this hope, it will bring us to our knees.

And tear us from our homes, but remember the way we were and what it felt like

to love.

Beneath my bones I’m so alone.

Now I’m just another endless cycle and repetition is all I know.

I’ll make my actions to society.

Because this world can swallow you whole when you’re a scared kid,

born to die alone.

Afdrijvend van mijn omgeving, voelt dit pad te bereisd.

Het vreet me levend op, nu ben ik tevreden met het zoeken naar een teken.

Maar kun je me vertellen waarom we falen door, we falen door ontwerp.

En waarom mijn botten de hele tijd pijn doen.

En nu lijkt het erop dat er iets verandert en dit is groter dan we weten.

We zullen ons verdelen als onze werelden om ons heen vallen.

Nu weet ik dat ik mijn plaats zal innemen en dit thuis zal maken.

Maar het is moeilijk om je thuis te voelen als thuis je helemaal niet kent.

Onder onze huid zijn we nog steeds alleen.

Uiteindelijk, met al deze hoop, zal het ons op onze knieën brengen.

En scheur ons uit ons huis, maar onthoud hoe we waren en hoe het voelde

houden van.

Onder mijn botten ben ik zo alleen.

Nu ben ik gewoon weer een eindeloze cyclus en herhaling is alles wat ik weet.

Ik zal mijn acties richten op de samenleving.

Omdat deze wereld je heel kan opslokken als je een bang kind bent,

geboren om alleen te sterven.