Skin of a Drum - Saul Williams

And I can’t become my father when it’s all been said and done

His completions won’t complete me

I’ve divided me by one, I’m the answer to his riddle

I’m the caution of his wind

I’m the spoon wedged between tongue and teeth beneath his trembling grin

And I dare add my revision for I dare not suffer twice and I dare not reinvent

the past

And I dare not be the Christ and I welcome any sufferer

And I welcome any Saul

Sitting in this room, on wooden bench, waiting for Joi to call

And I suffer here alone, Lord

Perturbed by my every thought

How I’ve tried to strip them to the bone I’ve struggled and I’ve fought

Every jealous warped intention, smuggled, sewn into genes

Every hidden mongrel tendency exploiting me in me

Each time I put them under but still they wanna test me

I cry out through the thunder.

You storm right past me.

I search and I ponder.

I question and wonder… I roar and I thunder, please, let me in

I’ve been waiting here for what now seems the better of an hour

I’ve raised every crippled question from the dead and given power to the

absence of my sanity

The presence of a fear that lies in between forgotten dreams that pile up every

year

Up above the highest testaments, down below the wooden floor

There’s a gutted room, pitch black at noon, beneath a hidden door

Deep within, you’ll find the attributes of every sunken man

Who must bang his head against the dead each day he tries to stand

And he’s standing pressed against the very woman that he loves

Kissing eyes and lips, embracing hips, surrendering to her touch

And just at the very moment that he touches heart to heart

She pulls from his touch, cause it’s too much to mend what’s torn apart

Each time I put them under but still they wanna test me

I cry out through the thunder.

You storm right past me.

I search and I ponder

I question and wonder… I roar and I thunder, please, let me in

It’s so hard to be the man I would be if hatred and fear no longer appeared

I swear I’ve become the skin of a drum, the heart of a man, divided I stand

En ik kan mijn vader niet worden als alles al gezegd en gedaan is

Zijn voltooiingen zullen mij niet voltooien

Ik heb me door één gedeeld, ik ben het antwoord op zijn raadsel

Ik ben de voorzichtigheid van zijn wind

Ik ben de lepel ingeklemd tussen tong en tanden onder zijn trillende grijns

En ik durf mijn revisie toe te voegen want ik durf niet twee keer te lijden en ik durf niet opnieuw uit te vinden

het verleden

En ik durf niet de Christus te zijn en ik verwelkom elke lijder

En ik verwelkom elke Saul

Zittend in deze kamer, op een houten bank, wachtend tot Joi belt

En ik lijd hier alleen, Heer

Verontrust door elke gedachte

Hoe ik heb geprobeerd ze tot op het bot te strippen Ik heb geworsteld en gevochten

Elke jaloerse verwrongen bedoeling, gesmokkeld, in genen genaaid

Elke verborgen bastaard neiging die mij in mij uitbuit

Elke keer als ik ze eronder zet, maar toch willen ze me testen

Ik schreeuw het uit door de donder.

Je stormt langs me heen.

Ik zoek en ik denk na.

Ik vraag en vraag me af... ik brul en ik donder, alsjeblieft, laat me binnen

Ik heb hier gewacht op wat nu het beste lijkt van een uur

Ik heb elke kreupele vraag uit de dood opgewekt en macht gegeven aan de

afwezigheid van mijn gezond verstand

De aanwezigheid van een angst die tussen vergeten dromen ligt die zich opstapelen

jaar

Boven de hoogste testamenten, onder de houten vloer

Er is een gestripte kamer, pikdonker om 12.00 uur, onder een verborgen deur

Diep van binnen vind je de eigenschappen van elke gezonken man

Die elke dag zijn hoofd tegen de doden moet stoten als hij probeert op te staan?

En hij staat tegen de vrouw aan waar hij van houdt

Ogen en lippen kussen, heupen omhelzen, overgeven aan haar aanraking

En net op het moment dat hij hart tot hart raakt

Ze trekt aan zijn aanraking, want het is te veel om te repareren wat uit elkaar is gescheurd

Elke keer als ik ze eronder zet, maar toch willen ze me testen

Ik schreeuw het uit door de donder.

Je stormt langs me heen.

Ik zoek en ik denk na

Ik vraag en vraag me af... ik brul en ik donder, alsjeblieft, laat me binnen

Het is zo moeilijk om de man te zijn die ik zou zijn als haat en angst niet meer zouden verschijnen

Ik zweer dat ik de huid van een trommel ben geworden, het hart van een man, verdeeld sta ik