I Own the Night (Sufi Vision) - Saul Williams

If I’m just born once in a lifetime

Who am I to make things up?

I count the stars but will they count me?

Who am I to lift them up?

«Who am I?»

the soldiers ask me

«Who am I?»

ask the police

Who am I but a reflection of that uniform beneath

I was born on a forgotten day

Born on a forgotten day but I own the night

I own the night

I snuck back through time hacks

A mountain of stars over the sea

The rippling torment of solitude

I will reach you if only to shake you awake

Beneath the crust and mantle of this planet is a birthplace

A crystal of light peering through ocean breath and form

I am as conscious of its eye as in my essence, I am I

Both the music and the bombast of the storm

I own the night and the stars bright as suns of distant galaxies

I am the darkness of my earth-form holding space

I own the night and the spectrum of awareness and fatality

I take the form of every lover’s face

Deep in the eye in the moon-like satellite of every pupil

I am the light in its wave-form

I am grace

I own the night and the dream-space of a planet in a planet

I own the night that each day works to erase

Als ik maar één keer in mijn leven geboren ben

Wie ben ik om dingen te verzinnen?

Ik tel de sterren, maar tellen ze mij ook?

Wie ben ik om ze op te tillen?

"Wie ben ik?"

de soldaten vragen me

"Wie ben ik?"

vraag het aan de politie

Wie ben ik, maar een weerspiegeling van dat uniform eronder?

Ik ben geboren op een vergeten dag

Geboren op een vergeten dag, maar ik bezit de nacht

Ik bezit de nacht

Ik sloop terug door tijdhacks

Een berg van sterren boven de zee

De kabbelende kwelling van eenzaamheid

Ik zal je bereiken, al was het maar om je wakker te schudden

Onder de aardkorst en mantel van deze planeet is een geboorteplaats

Een kristal van licht dat door de adem en vorm van de oceaan tuurt

Ik ben me net zo bewust van zijn oog als in mijn essentie, ik ben ik

Zowel de muziek als de bombast van de storm

Ik bezit de nacht en de sterren zo helder als de zonnen van verre sterrenstelsels

Ik ben de duisternis van mijn ruimte in de vorm van aarde

Ik bezit de nacht en het spectrum van bewustzijn en fataliteit

Ik neem de vorm aan van het gezicht van elke minnaar

Diep in het oog in de maanachtige satelliet van elke leerling

Ik ben het licht in zijn golfvorm

Ik ben genade

Ik bezit de nacht en de droomruimte van een planeet in een planeet

Ik bezit de nacht die elke dag moet wissen