Elohim (1972) - Saul Williams

In 1972 my mother was rushed from a James Brown concert in order to give birth

to me

My style is black hole

Most niggas simply sound like earth to me

If hip-hop were the moon I’d be the first to bleed

Cyclical sacraments of self for all my peers to read

I recite the user night the light for you to read by

Have you floating on cloud nine without you realizing it’s my mind’s sky

And the ground on which you walk is the tongue with which I talk

I speak the seas, I root the trees of suburbia and New York

City streets can never claim me, that’s why I never sound like you

All y’all niggas claim the streets as if paths through the woods ain’t true

You better walk your path, you better do the math

'Cuz your screw face will only make the Buddha laugh

Even if you know your lessons you don’t know the half

But don’t take it from me

Son, take a bath

I can recite the grass on the hill and memorize the moon

I know the cloud forms of love by heart

And have brought tears to the eye of the storm

My memory banks walk forests and Amazon river banks

And I scream them into sunsets that echoed in earthquakes

Shadows have been my spotlight as I monologue the night

And dialogue with days

Soliloquies of wind and breeze

Applauded by sun-rays

We put language in zoos to observe caged thought

And toss peanuts and P-Funk at intellect

And motherfuckers think these are metaphors

I speak what I see

All words and worlds are metaphors of ME

My life was authored by the moon

Footprints written in soil

The fountain pen of martian men

Noveling human toil

And yes, the soil speaks highly of me

But earth seeds root me poetry

And read forests forever through recitation

Now

Maybe I’m too serious

Too little here to matter

Though I’m riddled with the reason of the sun

I stand up comet with the audience of lungs

This body of laughter is it with me or at me?

Hue more or less

Human though gender’s mute

And the punchline has it’s lifeline at it’s root

I’m a star this life of suburbs I commute

Make daily runs between the sun and earthly loot

And raise my children to the height of light and truth

In 1972 werd mijn moeder gehaast van een James Brown-concert om te bevallen

naar mij

Mijn stijl is een zwart gat

De meeste provence klinken gewoon als aarde voor mij

Als hiphop de maan was, zou ik de eerste zijn die bloedt

Cyclische sacramenten van mezelf voor al mijn leeftijdsgenoten om te lezen

Ik reciteer de gebruiker 's nachts het licht voor u om bij te lezen

Heb je drijvend op cloud negen zonder dat je je realiseert dat het my mind's sky is?

En de grond waarop je loopt is de tong waarmee ik praat

Ik spreek de zeeën, ik wortel de bomen van de buitenwijken en New York

Stadsstraten kunnen mij nooit opeisen, daarom klink ik nooit zoals jij

Alle niggas claimen de straten alsof paden door het bos niet waar zijn

Je kunt maar beter je pad bewandelen, je kunt beter de wiskunde doen

'Want je schroefgezicht zal de Boeddha alleen maar aan het lachen maken

Zelfs als je je lessen kent, ken je de helft niet

Maar neem het niet van mij aan

Zoon, ga in bad

Ik kan het gras op de heuvel reciteren en de maan onthouden

Ik ken de wolkenvormen van liefde uit mijn hoofd

En hebben tranen in het oog van de storm gebracht

Mijn geheugenbanken lopen door bossen en langs de oevers van de Amazone

En ik schreeuw ze tegen zonsondergangen die weerklonken in aardbevingen

Schaduwen waren mijn schijnwerpers terwijl ik de nacht monoloog

En dialoog met dagen

Alleenwoorden van wind en bries

Toegejuicht door zonnestralen

We zetten taal in dierentuinen om gekooide gedachten te observeren

En gooi pinda's en P-Funk naar intellect

En klootzakken denken dat dit metaforen zijn

Ik spreek wat ik zie

Alle woorden en werelden zijn metaforen van MIJ

Mijn leven is geschreven door de maan

Voetafdrukken geschreven in de grond

De vulpen van marsmannetjes

Nieuwe mensen zwoegen

En ja, de bodem spreekt mij zeer aan

Maar aardse zaden wortelen mij poëzie

En lees voor altijd bossen door te reciteren

nutsvoorzieningen

Misschien ben ik te serieus

Te weinig hier om er toe te doen

Hoewel ik doorzeefd ben met de reden van de zon

Ik sta op en kom met het publiek van longen

Is dit lachen met mij of met mij?

Tint min of meer

Menselijk, hoewel gender gedempt

En de clou heeft zijn levensader in de wortel

Ik ben een ster in dit leven in de buitenwijken waar ik woon-werkverkeer

Maak dagelijkse runs tussen de zon en aardse buit

En voed mijn kinderen op tot het toppunt van licht en waarheid