Land in Sicht - Santiano

Es war ein Sonnenklarer Tag, der Bug schritt durch die See wir machten fahrt.

Als sich dort am Horizont ein großes tiefes schwarzes Loch auftat.

Trotz blanker Hans Klabautermann mir scheint da draußen braut sich was zusamm'

Lass bloß nicht nach sonst holt er uns, Mann für Mann.

Der Kapitän hat navigiert, doch bis zum nächsten Hafen ist es weit.

Doch er beschließt mit festem Blick den kurs zu halten, gradewegs da rein.

Wo Blitze durch die Wolken schlagen, Regen peitscht uns allen ins Gesicht.

Und weit und breit ist immernoch, kein Land in Sicht.

Doch so ein nasses Seemannsgrab, viel zu früh wenn ihr uns fragt,

auf welchen Gott auch wir vertraun.

Denk an mein Mädchen in der Stadt, wie sie wartet Tag für Tag

Und wie sie nachts alleine weint.

«Das bringt mich, Hey Hoe Pullman tow,

Pullman tow the wind will blow, hey ja hoe nun komm und pull mein tow.»

Ohrenbetäubend ist der Lärm der uns jetzt hier umgibt,

Ein schrilles Schreien und tausend tiefe Lächtzer als wenn das Boot nachgibt.

Die kalte nasse Wasserwand bricht plötzlich über unser Schiff herein.

Und schlägt die Planke und den Hain, kurz und klein.

Doch so ein nasses

«Das bringt mich, hey»

Und mit dem ersten Sonnenstrahl da wurden wir wohl wach, an Bord

Da war es ruhig und still, vorbei war diese Nacht,

Blinzelnd schauten wir uns einander ins Gesicht,

Als vom Ausguck Rufe komm, Land in Sicht.

«Hey Hoe»

Het was een heldere, zonnige dag, de boeg schreed door de zee, we zetten koers.

Toen zich daar aan de horizon een groot diep zwart gat opende.

Ondanks de kale Hans Klabautermann lijkt het mij dat er daar iets broeit

Geef niet op of hij pakt ons, man voor man.

De kapitein is genavigeerd, maar het is nog ver naar de volgende haven.

Maar hij besluit met een vaste blik om koers te houden, recht naar binnen.

Waar de bliksem door de wolken inslaat, striemt de regen onze gezichten.

En wijd en zijd is er nog steeds geen land in zicht.

Maar zo'n nat zeemansgraf, veel te vroeg als je het ons vraagt

op wie wij ook vertrouwen op God.

Denk aan mijn meisje in de stad, hoe ze dag in dag uit wacht

En hoe ze 's nachts alleen huilt.

"Dat brengt me, Hey Hoe Pullman sleep,

Pullman sleept de wind zal waaien, hey ja hoe nu kom en trek mijn sleep."

Het lawaai dat ons hier omringt is oorverdovend,

Een schrille schreeuw en duizend diepe lachbuien alsof de boot het begaf.

De koude natte muur van water breekt plotseling over ons schip.

En sloeg de plank en het bos, kort en klein.

Maar zo'n natte

"Dat brengt me, hé"

En met de eerste zonnestraal werden we waarschijnlijk wakker, aan boord

Het was stil en stil, deze nacht was voorbij,

We knipperden met onze ogen en keken in elkaars gezichten

Als er oproepen van de uitkijk komen, land dan in zicht.

"Hey Hoe"