Into the Black - Samsara Blues Experiment

She’s been awake for seven days and nights

Torn is her shadow on the ceiling

She got trapped in the lair of that demon and it took her too long just to

believe it

She tied herself to his rotten heart

Didn’t sense that he’d cause her heart to bleed

'Fore he took his heavy toll on her fragile mind

Would never stop to mistreat her

Then no matter what she did

Would be deceit just to herself

A blurry vision’s pouring down to her

How to escape from this living in hell

It was in vain and all to regret

How that lady in rags fell for the devil in disguise

Back in her daze so full of love and of laughter

She had been paralyzed

While she needs to get away from him

Since she grew so very tired of it

Having seen her friends getting soaked in her misery

Needs to leave them all behind

And a sweet memory sustained

She’ll keep it trembling in insanity

May find a cure for this, but one day

Depends on what she’ll decide

In a blue dream I’ve seen her fleeing from him

But then she might just slip away

And fall into a deep and narcotic sleep

Might never wake up again

All the hellhounds sing her name «Oh Mary»

Now look at all that you could have had

And you’re still haunted by his hollow embrace

You may be consumed by fear

Out of the blue right into the black

You may be swallowed by fear

Ze is al zeven dagen en nachten wakker

Gescheurd is haar schaduw op het plafond

Ze kwam vast te zitten in het hol van die demon en het duurde te lang voordat ze...

geloof het

Ze bond zichzelf vast aan zijn rotte hart

Had niet door dat hij haar hart zou laten bloeden

'Voordat hij zijn zware tol eiste van haar fragiele geest'

Zou er nooit mee ophouden haar te mishandelen

Dan maakt het niet uit wat ze deed

Zou bedrieglijk zijn voor zichzelf

Een wazig visioen stroomt naar haar toe

Hoe te ontsnappen aan dit leven in de hel

Het was tevergeefs en alles om spijt te hebben

Hoe die dame in lompen viel voor de duivel in vermomming

Terug in haar roes zo vol liefde en gelach

Ze was verlamd geweest

Terwijl ze bij hem weg moet

Omdat ze er zo erg moe van werd

Nadat ik zag dat haar vrienden doorweekt raakten in haar ellende

Moet ze allemaal achterlaten

En een zoete herinnering bewaard

Ze laat het beven in waanzin

Kan hier een remedie voor vinden, maar op een dag

Hangt ervan af wat ze zal beslissen

In een blauwe droom heb ik haar voor hem zien vluchten

Maar dan glipt ze misschien gewoon weg

En val in een diepe en verdovende slaap

Wordt misschien nooit meer wakker

Alle hellehonden zingen haar naam «Oh Mary»

Kijk nu eens naar alles wat je had kunnen hebben

En je wordt nog steeds achtervolgd door zijn holle omhelzing

Je wordt misschien verteerd door angst

Uit het niets recht in het zwart

Je wordt misschien opgeslokt door angst