Il senso dell'odio - Salmo

Non ci resta che l’odio

Non ci resta che l’odio

Eh, eh, eh

Salmo le bon, eh

Check, check

Mi capita di stare anche peggio, ma di che parli?

Parlo da solo, dovrei preoccuparmi?

Ho paura di svegliarmi domani, cosciente

E sapere che non c'è il seguente

Forse

Sapessi quante ne ho fatte di corse

E tutti questi anni di «Avrei dovuto»

«Potevo», «Dovevo», «Volevo», «Se fosse»

O se magari avessi avuto una faccia normale

Senza problemi per socializzare

Per come vivo è un fatto istintivo

Scrivo versi per i presi male

Amo il senso dell’odio, corroso

Come chi sa che non sarà mai famoso

Ma per famoso tu che cosa intendi?

In Italia è inteso per quanto ti vendi

Il principio di chi suona

È stare in parallelo alla linea di ciò che funziona

Potremo essere diversi

A me basta vedervi sotto il palco a cantare i miei versi

Ho l’acqua alla gola

A scuola dormivo fino all’ultima ora

Non ho mai aperto gli occhi da allora

Sognavo di fare l’universitario dopo il diploma

Forse

Sapessi quante ne ho fatte di corse

E se l’odio fosse una marca farei sicuramente l’endorser

Vedrei il mio nome sopra le borse

Odio chi prende tutto sul serio

Troppo sul serio, troppo sul serio

E ti guardano strano

Solo perché riesco a cambiarti la traccia allo stereo

Il principio di chi suona è stare in parallelo

Alla linea di ciò che funziona

Potremo essere diversi

A me basta vedervi sotto il palco a cantare i miei versi

Non ci resta che l’odio quando tutto finisce

Mi troverai ancora qui, dove il senso lo percepisce

Non ti resta che l’odio, lui detta e io scrivo, ah ah ah ah

Fin che senti il senso dell’odio potrai dire di essere vivo

Non ci resta che l’odio

Vorrei tornare indietro come John Titor

Chi?

Forse non l’hai mai sentito!

Comunque, dicevo, vorrei tornare indietro nel tempo

Lasciare tutto com’era

Perdermi di esempio, sentirmi empio

Rivivere tutto alla stessa maniera

Tutto ciò che fai ha il suo valore

I ricordi sono come la mafia

Pentirsi è un disonore

Ho il cuore più freddo dell’Asia

Non prendo mai sonno prima delle tre

Non mi sveglio mai prima delle tre

(Delle tre, delle tre)

Lavoro al bar, e come tutti, come tutti sogno di fare la rockstar

Odio la mia città come la metà di chi riesce a sentirlo

L’altra metà condividono il senso

Ma non trovano un modo per dirlo

Per chi non lo capisce mi troverai dove il senso lo percepisce

Non ci resta che l’odio quando tutto finisce

Mi troverai ancora qui, dove il senso lo percepisce

Non ti resta che l’odio, lui detta e io scrivo…

Fin che senti il senso dell’odio potrai dire di essere vivo!

Non ci resta che l’odio…

We moeten gewoon haten

We moeten gewoon haten

Eh, huh, huh

Salmo le bon, huh

Check check

Soms voel ik me nog slechter, maar waar heb je het over?

Ik spreek tegen mezelf, moet ik me zorgen maken?

Ik ben bang om morgen wakker te worden, bewust

En om te weten dat er niet het volgende is:

Misschien

Als je eens wist hoeveel races ik heb gereden

En al die jaren van 'ik had moeten'

"Ik kon", "Ik moest", "Ik wilde", "Als het ware"

Of ik misschien een normaal gezicht had

Zonder problemen om te socializen

Want hoe ik leef is een instinctief feit

Ik schrijf verzen voor de slecht genomen

Ik hou van het gevoel van haat, gecorrodeerd

Zoals wie weet zal hij nooit beroemd worden

Maar wat bedoel je met beroemd?

In Italië is het bedoeld voor hoeveel je zelf verkoopt

Het principe van wie speelt

Het staat evenwijdig aan de lijn van wat werkt

We zouden anders kunnen zijn

Het is genoeg voor mij om je onder het podium mijn verzen te zien zingen

Ik heb water in mijn keel

Op school heb ik tot het laatste uur geslapen

Ik heb sindsdien nooit meer mijn ogen geopend

Ik droomde ervan om na mijn afstuderen een universiteitsstudent te worden

Misschien

Als je eens wist hoeveel races ik heb gereden

En als haat een merk was, zou ik zeker een endorser zijn

Ik zou mijn naam boven de tassen zien

Ik haat mensen die alles serieus nemen

Te serieus, te serieus

En ze kijken je raar aan

Gewoon omdat ik je track naar stereo kan veranderen

Het principe van wie speelt is om parallel te blijven

Op de lijn van wat werkt

We zouden anders kunnen zijn

Het is genoeg voor mij om je onder het podium mijn verzen te zien zingen

We moeten gewoon haten als het allemaal eindigt

Je zult me ​​hier nog steeds vinden, waar het zintuig het waarneemt

Je moet gewoon haten, hij dicteert en ik schrijf, ha ha ha ha

Zolang je het gevoel van haat voelt, kun je zeggen dat je leeft

We moeten gewoon haten

Ik zou graag terug willen gaan als John Titor

Wie?

Misschien heb je er nog nooit van gehoord!

Hoe dan ook, zei ik, ik wil graag terug in de tijd

Laat alles zoals het was

Mijzelf verliezen als voorbeeld, me goddeloos voelen

Herbeleef alles op dezelfde manier

Alles wat je doet heeft zijn waarde

Herinneringen zijn als de maffia

Berouw tonen is een schande

Ik heb het koudste hart van Azië

Ik slaap nooit voor drieën

Ik word nooit wakker voor drieën

(Van de drie, van de drie)

Ik werk aan de bar en net als iedereen droom ik ervan een rockster te worden

Ik haat mijn stad als de helft van iedereen die het kan horen

De andere helft deelt de betekenis

Maar ze vinden geen manier om het te zeggen

Voor degenen die het niet begrijpen, je zult me ​​vinden waar het zintuig het waarneemt

We moeten gewoon haten als het allemaal eindigt

Je zult me ​​hier nog steeds vinden, waar het zintuig het waarneemt

Je moet gewoon haten, hij dicteert en ik schrijf...

Zolang je het gevoel van haat voelt, kun je zeggen dat je leeft!

We moeten gewoon haten...