Miguel - Rulo y la contrabanda

Miguel duerme en la calle Juan XXIII

Por la tarde lo verás tocando en la principal

Su guitarra, siempre fiel, duerme junto a él

Lo que saca, para comer y para beber

Canta un corazón que está cansado de vivir

Siempre fuera de control

Busca una ilusión que le vuelva hacer reír

Sólo tiene una canción

Si hace frío abrígate con cartones

Y la piel ya arrugada

Sabe que es el precio de nacer

Tan lejos del dinero, tan lejos del poder

Ayer Miguel se fue:

A su entierro no fue ningún rey

Nadie lloró por él

Su guitarra se calló, pero su voz

Aún la puedo oír por la calle mayor

Miguel slaapt in de straat Juan XXIII

's Middags zie je hem in de main spelen

Zijn gitaar, altijd trouw, slaapt naast hem

Wat hij meeneemt, te eten en te drinken

Een hart dat het leven beu is, zingt

altijd uit de hand

Zoek naar een illusie die je weer aan het lachen maakt

heb maar één nummer

Als het koud is, wikkel jezelf dan in karton

En de al gerimpelde huid

Je weet wat de prijs is om geboren te worden

Zo ver van geld, zo ver van macht

Gisteren vertrok Miguel:

Op zijn begrafenis was er geen koning

niemand huilde om hem

Zijn gitaar viel stil, maar zijn stem

Ik kan haar nog steeds horen in de hoofdstraat