Mi pequeña cicatriz - Rulo y la contrabanda

Buscabas un plan y un hombre fácil de domar,

mujer de armas tomar, habitante de la Ciudad Condal,

tú hablabas de jardín, piscina cequita del mar,

yo hablaba de canciones, aviones y libertad.

Es menos peligroso estar solo que cerca de ti

y aunque me aprieta el frío parece que ahora soy feliz,

el tiempo le ha sentado bien a mi pequeña cicatriz

que en noches como ésta amenaza con volverse a abrir.

Ni Ramblas compartidas ni atardeceres en Montjuic,

ni mi lluvia del norte ni tu Barceloneta en abril,

con tierra de por medio fue más fácil volver a reír

que San Valentín y Cupido se apiaden de ti.

Es menos peligroso estar solo que cerca de ti

y aunque me aprieta el frío parece que ahora soy feliz,

el tiempo le ha sentado bien a mi pequeña cicatriz

que en noches como ésta amenaza con volverse a abrir.

Mientras sigues de espera por tu príncipe azul,

a mí me dió por escribirte un blues,

dos estrofas sin magia en plan sentimental

y un estribillo poco comercial.

Un ajuste de cuentas, un inventario gris,

un recordarte que es mejor así,

un recordarme que es mejor así.

Es menos peligroso estar solo que cerca de ti,

es menos peligroso estar solo que cerca de ti,

es menos peligroso estar solo.

(Gracias a Rober por esta letra)

Je zocht een plan en een makkelijk te temmen man,

vrouw van wapens te nemen, inwoner van de Ciudad Condal,

je had het over een tuin, een zwembad dicht bij de zee,

Ik had het over liedjes, vliegtuigen en vrijheid.

Het is minder gevaarlijk om alleen te zijn dan dichtbij je

en hoewel de kou me knijpt, lijkt het alsof ik nu gelukkig ben,

de tijd heeft mijn kleine litteken goed gedaan

dat op avonden als deze dreigt te heropenen.

Noch gedeelde Ramblas noch zonsondergangen in Montjuic,

noch mijn regen uit het noorden, noch jouw Barceloneta in april,

met land ertussen was het makkelijker om weer te lachen

Moge Valentijn en Cupido je genadig zijn.

Het is minder gevaarlijk om alleen te zijn dan dichtbij je

en hoewel de kou me knijpt, lijkt het alsof ik nu gelukkig ben,

de tijd heeft mijn kleine litteken goed gedaan

dat op avonden als deze dreigt te heropenen.

Terwijl je nog steeds wacht op je charmante prins,

Ik moet je een blues schrijven,

twee strofen zonder magie in sentimenteel plan

en een niet-commercieel refrein.

Een afrekening, een grijze inventaris,

om je eraan te herinneren dat het zo beter is,

om me eraan te herinneren dat het zo beter is.

Het is minder gevaarlijk om alleen te zijn dan dichtbij je,

het is minder gevaarlijk om alleen te zijn dan dicht bij jou,

het is minder gevaarlijk om alleen te zijn.

(Met dank aan Robert voor deze teksten)