Al infinito - Rulo y la contrabanda

Yo no soy un pendejo, aunque lo publicites

Yo juego al strip poker, tú solo al escondite

Si no veo tus ojos, en toda la semana

Me dices que te olvide porque a ti te da la gana

No sé quien echa sal, a nuestros desencuentros

Me compensa el azúcar al que me saben tus besos

Cuando te ahoga el llanto, y acudes a mi encuentro

Yo me voy a la calle déjalo pa' otro momento

Se trata de gritarnos hasta romper los labios

Ya no sé que decir, opté por la callada

Tú dices que el amor es una gran chorrada

Y cada vez más lejos, estando tan cerca

Y cada vez más nada…

Ya no sé que decir, abrazado al silencio

Tú dices que te aburro, que en las canciones miento

Y cada vez más locos, estando tan cuerdos

Y cada vez más muertos…

Ya no sé derretir, el hielo de tu almohada

Ya no sueles rozarme ni si quiera de pasada

Solo dices te quiero, después del vino tinto

Y yo voy desistiendo de llevarte al infinito

Ya no nos apretamos, ya no nos convencemos

Y lo de desnudarnos, pasó a ser lo de menos

Ya no pactamos sueños, ni viajes compartidos

Ya no damos trabajo a ese idiota de Cupido

Se trata de alejarnos reduciendo los daños

Ya no sé que decir, opté por la callada

Tú dices que el amor es una gran chorrada

Y cada vez más lejos, estando tan cerca

Y cada vez más nada…

Ya no sé que decir, abrazado al silencio

Tú dices que te aburro, que en las canciones miento

Y cada vez más locos, estando tan cuerdos

Y cada vez más muertos…

Ya no sé que decir, opté por la callada

Tú dices que el amor es una gran chorrada

Y cada vez más lejos, estando tan cerca

Y cada vez más nada…

Ya no sé que decir, abrazado al silencio

Tú dices que te aburro, que en las canciones miento

Y cada vez más locos, estando tan cuerdos

Y cada vez más muertos…

Ya no sé que decir…

Ik ben geen klootzak, zelfs niet als je er reclame voor maakt

Ik speel strippoker, jij alleen verstoppertje

Als ik je ogen de hele week niet zie

Je zegt dat ik je moet vergeten omdat je er zin in hebt

Ik weet niet wie zout toevoegt aan onze misverstanden

Ik word gecompenseerd voor de suiker die jouw kussen voor mij smaken

Wanneer je huilen je verdrinkt, en je komt om me te ontmoeten

Ik ga naar de straat, laat het voor een andere keer

Het gaat over tegen elkaar schreeuwen tot we onze lippen breken

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, ik heb voor de stille gekozen

Je zegt dat liefde grote onzin is

En verder en verder, zo dichtbij zijn

En steeds meer niets...

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, de stilte omarmd

Je zegt dat ik je verveelde, dat ik in de liedjes lieg

En meer en meer gekken, zo gezond zijn

En steeds meer doden...

Ik weet niet meer hoe ik het ijs op je kussen moet smelten

Normaal poets je me niet meer, ook niet in het voorbijgaan

Je zegt gewoon dat ik van je hou, na de rode wijn

En ik geef het op om je naar het oneindige te brengen

We persen elkaar niet meer uit, we overtuigen onszelf niet meer

En het ding over naakt worden, het werd het minste

We zijn het niet langer eens over dromen, noch over gedeelde reizen

We hebben die idioot Cupido niet meer in dienst

Het gaat erom weg te komen en de schade te verminderen

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, ik heb voor de stille gekozen

Je zegt dat liefde grote onzin is

En verder en verder, zo dichtbij zijn

En steeds meer niets...

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, de stilte omarmd

Je zegt dat ik je verveelde, dat ik in de liedjes lieg

En meer en meer gekken, zo gezond zijn

En steeds meer doden...

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, ik heb voor de stille gekozen

Je zegt dat liefde grote onzin is

En verder en verder, zo dichtbij zijn

En steeds meer niets...

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, de stilte omarmd

Je zegt dat ik je verveelde, dat ik in de liedjes lieg

En meer en meer gekken, zo gezond zijn

En steeds meer doden...

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen...