Ömrün Səhifələri - Royal Babayev, Mortiferum, Фридерик Шопен

Təsəvvür edəndə ki, sən olmasaydın…

Necə olardı həyatım?

Necə olardı, həyatım?

Sən içkilərlə dolu olan həmin o boz masaydın

Ulduzlara toxunardıq, xəyalları pozmasaydın

Olmasaydın yuxularda, olardın reallıq sən

Gözlərindəki şaxtadan donardım bir anlıq mən

Və birdən soyuğun təsirindən buza dönər saf uşaq

Qayıt gəl!

Həyatda olmasa da, arzularda barışaq

Bəlkə sevgim sənin üçün sadəcə qəpik-quruş!?

Taqətdən salır məni saxta, amma qəti duruş

Kəsib-doğrayar parça-parça məni siyah gözlərin

Divardan asılan siluetin yaşamağa tək təsəllim

Aç əllərini yalvar son ümidlərimə denən ki

«Sevirəm!

Sevirəm səni, qəlbimə bıçaq sancan qatilim mənim!»

Mənsə haradasa uzaq sahillərdə itmişəm

Soyuq mənzilimdə soyuq cəsədim, sən demə mən getmişəm…

Alma, tale, kədər, ölüm…

Bitmir bu qara ömür…

Hara sürür bu ömrün şoferi, hə?!

Ən əvəzolunmaz xəyallarımın qatilisən

Dirisən, amma ki, ölü olsan daha yaxşı

Şeş-beş ata bilmədim, bu sevgidə gətirmədi naxışım

Hər gün süzülür boş badələrə Çanqa

Ya məni tez öldür, ya da ki, könlümdə qal

Bizi danışardı ulduzlara hər gün kosmos

Əbədi yanacağını sandığın sevgi olub toz

Qatır qədər işim ağır, amma ki, beynim qanmır

Bir də, bilməlisən, Bakı gözyaşlarına inanmır

Müvəqqəti ölümsüzlüyə görə üzr istəyirəm

Səndən lap gəlsin əzab, beşini versən, yüzünü istəyirəm

İçim həmişə bir əlvidalar şəhəri qap-qaranlıq

Məzarımda gün nə çıxır, nə batır — alatoranlıq

Stel je voor dat je niet...

Hoe zou mijn leven zijn?

Hoe zou het zijn, mijn leven?

Jij was die grijze tafel vol drankjes

We zouden de sterren aanraken, als je je dromen niet brak

Als je niet in dromen was, zou je een realiteit zijn

Ik verstijfde even van de vorst in hun ogen

En plotseling verandert een puur kind in ijs onder invloed van kou

Terugkomen!

Laten we ons verzoenen in dromen, maar niet in het leven

Misschien is mijn liefde maar een cent voor jou!?

Ik word moe van een neppe, maar stevige houding

Zwarte ogen die me aan stukken scheuren

De enige troost om te leven met het silhouet dat aan de muur hangt

Open je handen en smeek om mijn laatste hoop

"Ik houd van!

Ik hou van je, mijn moordenaar die me in het hart stak!"

Ik ben ergens verdwaald op de verre kusten

Ik had een koud lichaam in mijn koude appartement, dus ik ging weg...

Appel, lot, verdriet, dood…

Dit zwarte leven houdt niet op...

Waar is de bestuurder van dit leven, hè?!

Jij bent de moordenaar van mijn meest onschatbare dromen

Je leeft, maar het is beter dat je dood bent

Ik kon geen zes of vijf schieten, dit patroon bracht geen liefde teweeg

Changa wordt elke dag in lege kommen gefilterd

Dood me snel, of blijf in mijn hart

Elke dag vertelde de ruimte ons de sterren

Stof is de liefde van de kist van eeuwige brandstof

Mijn werk is zo zwaar als een muilezel, maar mijn hersenen bloeden niet

Je moet ook weten dat Bakoe niet in tranen gelooft

Mijn excuses voor de tijdelijke onsterfelijkheid

Laat de kwelling van jou komen, geef me er vijf, ik wil je gezicht

Ik zeg altijd vaarwel tegen de stad

De zon komt op en gaat onder in mijn graf - schemering