Twelve Hours of Sunset - Roy Harper

Sweeping skies and breezey greens, can maybe show us what it means

To feel the worlds, imagination

I’ll come and see you yesterday, we’ll close our eyes and drift away

Can we be real, without escaping?

Twelve hours of sunset, six thousand miles

Illusions and movies, far away smiles

Twelve hours of sunset, half a day in the skies

I’ll see you tomorrow, as the steel crow flies…

…oh…how time flies…

I used to think I wasn’t mad, but now I know its all I had

Can hope be lost, or only seeming

Now that time’s turned into space, there’s no time to check the pace

And no-one cares, except for dreaming, (dream…)

Twelve hours of sunset, twilight sublime

Be with you tomorrow, backwards in time

…oh…how time flies…

Weidse luchten en winderige greens, kunnen ons misschien laten zien wat het betekent

Om de werelden te voelen, verbeeldingskracht

Ik kom je gisteren opzoeken, we sluiten onze ogen en drijven weg

Kunnen we echt zijn, zonder te ontsnappen?

Twaalf uur zonsondergang, zesduizend mijl

Illusies en films, verre glimlachen

Twaalf uur zonsondergang, een halve dag in de lucht

Ik zie je morgen, hemelsbreed...

...oh...wat vliegt de tijd...

Ik dacht altijd dat ik niet boos was, maar nu weet ik dat het alles is wat ik had

Kan hoop verloren gaan of slechts schijn zijn?

Nu tijd is veranderd in ruimte, is er geen tijd om het tempo te controleren

En niemand geeft erom, behalve dromen, (droom...)

Twaalf uur zonsondergang, schemering subliem

Wees morgen bij je, terug in de tijd

...oh...wat vliegt de tijd...