Another Day - Roy Harper

The kettle’s on, the sun has gone, another day

She offers me Tibetan tea on a flower tray

She’s at the door, she wants to score

She dearly needs to say

I loved you a long time ago, you know

Where the wind’s own Forget-me-nots blow

But I just couldn’t let myself go

Not knowing what on earth there was to know

But I wish that I had 'cause I’m feeling so sad

That I never had one of your children

Then across the room, inside a tomb

A chance is waxed and wanes

The night is young

Why are we so hung up in each other’s chains?

I must take her and I must make her while the dove domains

And feel the juice run as she flies

Run my wings under her sighs as the flames of eternity rise

To lick us with the first born lash of dawn

Oh, really, my dear, I can’t see what we fear

Sat here with ourselves in between us

And at the door, we can’t say more than just another day

And without a sound I turn around and I walk away

De ketel staat aan, de zon is weg, weer een dag

Ze biedt me Tibetaanse thee op een bloemenblad aan

Ze staat voor de deur, ze wil scoren

Ze moet dringend zeggen:

Ik hield al heel lang van je, weet je?

Waar de eigen vergeet-mij-nietjes waaien

Maar ik kon mezelf gewoon niet laten gaan

Niet wetende wat er in hemelsnaam te weten viel

Maar ik wou dat ik het had, want ik voel me zo verdrietig

Dat ik nooit een van je kinderen heb gehad

Dan aan de andere kant van de kamer, in een tombe

Een kans is gewaxt en neemt af

De nacht is jong

Waarom zitten we zo in elkaars ketens?

Ik moet haar meenemen en ik moet haar maken terwijl de duiven domeinen

En voel het sap lopen terwijl ze vliegt

Laat mijn vleugels onder haar zuchten vliegen terwijl de vlammen van de eeuwigheid opstijgen

Om ons te likken met de eerstgeboren zweep van de dageraad

Oh, echt, mijn liefste, ik kan niet zien waar we bang voor zijn

Zat hier met onszelf tussen ons in

En aan de deur kunnen we niet meer zeggen dan gewoon weer een dag

En zonder geluid draai ik me om en loop ik weg