Sweetmeat - Ron Thal

My engine is blown

My balance is thrown

I pushed myself up the hill

And fell to the kill

I degenerate

Collapsed at my gate

I challenged my weakened knees

And fell to disease

The higher we climb the wall

The longer the fall

The decline, the defeat

The decay pickled me

Like a vinegar bath in a jar

Just like flies livin' off the sweetmeat

Have you met my dead friend, Swollen, the head?

Have I introduced you to my lung friend, The Flu?

But friends that won’t leave

Steal the air you breathe

They eat up your final food

None left for you

With smiling friends like these

Who needs enemies

And more with every hour that came, I sank down

With smiling friends like these

There will be no peace

Mijn motor is opgeblazen

Mijn saldo is op

Ik duwde mezelf de heuvel op

En viel ten prooi

ik degenereer

Ingestort bij mijn poort

Ik daagde mijn verzwakte knieën uit

En werd ziek

Hoe hoger we de muur beklimmen

Hoe langer de herfst

De daling, de nederlaag

Het verval heeft me gebeiteld

Als een azijnbad in een pot

Net als vliegen die van het snoepje leven

Heb je mijn dode vriend, Zwollen, het hoofd ontmoet?

Heb ik je voorgesteld aan mijn longvriend, The Flu?

Maar vrienden die niet weggaan

Steel de lucht die je inademt

Ze eten je laatste eten op

Niemand meer voor jou

Met lachende vrienden zoals deze

Wie heeft er vijanden nodig?

En met elk uur dat kwam, zakte ik naar beneden

Met lachende vrienden zoals deze

Er zal geen vrede zijn