Vieja Ciudad De Hierro - Rodrigo Gonzalez

Vieja ciudad de hierro

De cemento y de gente sin descanso;

Si algún día tu historia tiene algún remanso

Dejarías de ser ciudad

Con tu cuerpo maltrecho

Por los años y culturas que han pasado

Por la gente que sin ver, has albergado:

El otoño para ti llego forzado

Ya que te han parado el tiempo

Te han quitado la promesa de ser viento

Te han quebrado las entrañas y el silencio

Ha volado como un ave sin aliento

Se ha marchado lejos

Tu sonrisa clara y en tus azulejos

Han morado colores que son añejos

Y ahora ya no brillan más

Capital de mil formas

De recuerdos que se mueren entre el polvo

De tus carros, de tus fábricas y gentes

Que se hacinan y tu muerte no la sienten

¿Qué harás con la violencia

De tus tardes y tus noches en tus calles?

Y tus parques y edificios coloniales

Convertidos en veloces ejes viales

Ya que te han parado el tiempo

Te han quitado la promesa de ser viento

Te han quebrado las entrañas y el silencio

Ha volado como un ave sin aliento

Se ha marchado lejos

Tu sonrisa clara y en tus azulejos

Han morado colores que son añejos

Y ahora ya no brillan más

oude ijzeren stad

Van cement en mensen zonder rust;

Als je verhaal op een dag wat opstuwing heeft

Je zou ophouden een stad te zijn

met je gehavende lichaam

Voor de jaren en culturen die voorbij zijn gegaan

Voor de mensen die jullie zonder te zien hebben gehuisvest:

De herfst kwam voor jou geforceerd

Omdat ze je tijd hebben stilgezet

Ze hebben de belofte van wind zijn weggenomen

Ze hebben je binnenste en je stilte gebroken

Is gevlogen als een ademloze vogel

is weggegaan

Je glimlach helder en op je tegels

Ze hebben paarse kleuren die vintage zijn

En nu schijnen ze niet meer

Hoofdstad van duizend vormen

Van herinneringen die sterven in het stof

Van je auto's, van je fabrieken en mensen

Dat ze overvol zijn en je dood niet voelen

Wat ga je doen met het geweld?

Van je middagen en je nachten in je straten?

En je parken en koloniale gebouwen

Omgebouwd tot snelle wegassen

Omdat ze je tijd hebben stilgezet

Ze hebben de belofte van wind zijn weggenomen

Ze hebben je binnenste en je stilte gebroken

Is gevlogen als een ademloze vogel

is weggegaan

Je glimlach helder en op je tegels

Ze hebben paarse kleuren die vintage zijn

En nu schijnen ze niet meer